In de Wet werken na de AOW-gerechtigde leeftijd is geregeld dat de periode van loondoorbetaling bij ziekte maximaal zes weken bedraagt. Bij wijze van overgangsmaatregel is de periode van loondoorbetaling bij ziekte voor AOW-gerechtigden op dertien weken gesteld. Die overgangsmaatregel gaat volgend jaar aflopen. In de Verzamelwet 2023 van Sociale Zaken & Werkgelegenheid is die wijziging aangekondigd en wordt uitgelegd hoe het overgangsrecht eruit gaat zien.

Vanaf juli 2023 zal de loondoorbetalingsperiode voor AOW-gerechtigde werknemers worden verkort van dertien naar zes weken. Werknemers die ziek zijn geworden voor het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd hebben vanaf die leeftijd nog maximaal recht op zes weken loondoorbetaling indien de periode van 104 weken nog niet verlopen is. Niet alleen de periode van loondoorbetaling wordt verkort; hetzelfde geldt voor de periode van het opzegverbod en de maximale uitkeringstermijn van de Ziektewet. Een Ziektewetrecht ontstaat voor een zieke werknemer waarvan het dienstverband eindigt bij het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd voordat de periode van 104 weken van loondoorbetaling bij ziekte is verstreken.

Voor de groep werknemers met de AOW-gerechtigde leeftijd die voor 1 juli 2023 al ziek waren blijft de termijn van dertien weken gelden. Bij het bepalen van de termijn wordt rekening gehouden met samentelling van ziekteperioden. Als een werknemer met de AOW-gerechtigde leeftijd de Ziektewet instroomt voor 1 juli 2023 dan bestaat er recht op loondoorbetaling of ziekengeld voor een periode van maximaal dertien weken. Als de werknemer binnen deze termijn weer herstelt en daarna binnen vier weken opnieuw ziek wordt kan hij de maximale termijn van dertien weken volmaken, ook als de tweede ziekmelding op of na 1 juli 2023 ligt.

FNV, CNV en VCP lieten eerder al weten de verkorting van de loondoorbetalingsperiode bij ziekte van 13 naar 6 weken een slechte maatregel te vinden. De verlaging van de loondoorbetalingsperiode van 13 naar 6 weken is weer een stap de verkeerde richting op. Het verslechteren van de bescherming van deze oudere werknemers, waardoor ze goedkoper worden. Dit gaat ten koste van deze groep, namelijk slechtere inkomensbescherming bij ziekte. En ten koste van reguliere werknemers, want de concurrentiepositie op de arbeidsmarkt wordt hierdoor verslechterd.