Sinds 2007 zijn werkgevers tien jaar lang financieel verantwoordelijk voor WGA-lasten van (ex-)werknemers. Voor die lange termijn is gekozen vanwege de grote re-integratieprikkel; werkgevers hebben zo veel te winnen met

Sinds 2007 zijn werkgevers tien jaar lang financieel verantwoordelijk voor WGA-lasten van (ex-)werknemers. Voor die lange termijn is gekozen vanwege de grote re-integratieprikkel; werkgevers hebben zo veel te winnen met preventie en re-integratie. Daarnaast betekent een langere termijn dat de financiële omvang van de markt groter is. Dit trekt meer verzekeraars aan op de markt met meer concurrentie als gevolg. Die concurrentie zorgt vervolgens weer voor meer aandacht voor schadelastbeheersing. Kortom; een langere WGA-risicoperiode zorgt voor meer preventie en re-integratie met minder WGA-schade als uitkomst. Klinkt logisch en toch moet dat veranderen.

In het Regeerakkoord van het huidige kabinet werd al aangekondigd dat de WGA-risicoperiode wordt, verkort van tien jaar naar vijf jaar. Daarmee wordt voor alle werkgevers de periode waarover risico wordt gelopen in het geval een van hun werknemers arbeidsongeschikt wordt, aanzienlijk beperkt, aldus de coalitiepartijen. In een wetsvoorstel is dit plan nu uitgewerkt. Voor werknemers die een eerste ziektedag hebben op of na 1 januari 2020, gaat de periode van financiële verantwoordelijkheid bij WGA-instroom gesteld worden op 5 jaren. De regering geeft in de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel aan dat het één van de maatregelen is die de kloof tussen vaste contracten en flexibele arbeid moet verkleinen. Het is in dat kader wel grappig dat de WGA-risicoperiode voor zowel WGA-vast als WGA-flex wordt verkort naar vijf jaren. Je zou dus kunnen stellen dat dankzij dit wetsvoorstel flexibele arbeid een stuk aantrekkelijker wordt voor werkgevers.

Overige wijzigingen

Door de wijziging verandert het speelveld van de hybride WGA-markt. Om toch een gelijk speelveld te behouden wordt er weer een rentehobbel van stal gehaald. Ditmaal een negatieve. Zie ook dit LinkedIn bericht.

Werkgevers moeten momenteel als zij eigenrisicodragerschap voor de WGA beëindigd hebben, drie jaar wachten voordat zij weer eigenrisicodrager kunnen worden. Per 2020 wordt deze regeling voor de WGA buiten werking gesteld en heeft iedere werkgever de mogelijkheid te kiezen voor eigenrisicodragerschap.

Verder is er het plan om de grens tussen kleine en middelgrote werkgevers te wijzigingen. Momenteel wordt een werkgever ingedeeld als kleine werkgever als hij maximaal 10 keer het gemiddelde loon verloont (grens voor 2018: € 328.000,-). Deze grens wordt opgerekt van 10, naar 25 maal het gemiddelde loon. Kleine werkgevers betalen een WGA-premie die is gebaseerd op de instroom in de sector. De WGA-premie voor middelgrote werkers is mede gebaseerd op de WGA-instroom vanuit de eigen onderneming. Ook stelt het kabinet voor om in de premieberekeningsmethode enkele zaken aan te passen, met de kanttekening dat dit voor marginale verschillen in de uiteindelijke premie zal leiden. De bovengenoemde wijzigingen en de wijzigingen in de premiesystematiek zullen binnenkort uitgebreid worden toegelicht in de nieuwsbrief voor Enkwest abonnees.