Ondanks deze passage is de maximale termijn van proefplaatsing wel degelijk verruimd naar 6 maanden. Dit is geregeld in de Wet beperking ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid vangnetters. Dat het UWV toch een andere termijn hanteert ligt aan haar beleidsregels. In de Beleidsregels proefplaatsing 2013 geeft UWV aan dat proefplaatsing geen recht van de werknemer of werkgever is, zelfs al hebben deze onderling overeenstemming bereikt. UWV bepaalt of de proefplaatsing voor deze uitkeringsgerechtigde noodzakelijk is voor de specifieke functie. De werkgever kan niet om een proefplaatsing vragen en is ook geen belanghebbende bij een besluit om de proefplaatsing af te wijzen.

 

Het UWV beoordeelt dus of de proefplaatsing zinvol is en geeft vervolgens toestemming voor twee maanden. Die periode van twee maanden komt overeen met de maximale proeftijd bij een dienstverband. Aangezien die termijn normaal gesproken blijkbaar voldoende tijd geeft om in te schatten of de werknemer geschikt is voor de aangeboden functie, moet dat bij proefplaatsing volgens UWV ook zo zijn.

Wettelijk is een andere maximum termijn geregeld en UWV kan dan ook toestemming voor een langere duur geven. Dit doet UWV als er bijzondere redenen zijn die liggen in de aard van de medische beperkingen, de afstand tot de arbeidsmarkt en/of de aard van de functie. Werknemer en werkgever moeten dan aantonen dat het in een tijdsbestek van twee maanden niet mogelijk is een adequaat beeld te krijgen van de potentiële werknemer om hem of haar aansluitend een dienstverband aan te bieden.

 

Proefplaatsing is mogelijk voor zieken, werklozen en arbeidsongeschikten. Indien een werkgever eigen risicodrager is voor de Ziektewet of WIA, is hij degene die toestemming moet geven voor een proefplaatsing. Voor hoe lang, dat bepaalt de eigen risicodrager zelf, maar het maximum ligt dus op 6 maanden.