Nieuwe wetgeving voor werkgevers kent meestal zoet en zuur. Als het gaat om de Wet banenafspraak dan mogen we de dreiging van de quotumheffing zuur noemen. Het zoet bestaat uit de subsidieregelingen die beschikbaar worden bij het in dienst nemen van een arbeidsbeperkte. Bij het in dienst nemen van sommige arbeidsbeperkten gaat het

Nieuwe wetgeving voor werkgevers kent meestal zoet en zuur. Als het gaat om de Wet banenafspraak dan mogen we de dreiging van de quotumheffing zuur noemen. Het zoet bestaat uit de subsidieregelingen die beschikbaar worden bij het in dienst nemen van een arbeidsbeperkte. Bij het in dienst nemen van sommige arbeidsbeperkten gaat het dankzij de ‘Wet harmonisatie instrumenten bevordering arbeidsdeelname arbeidsbeperkten’ nog zoeter worden, bij andere juist wat zuurder.

De Wet Banenafspraak en quotum arbeidsbeperkten regelt dat er tot 2020 extra banen worden gecreëerd voor werknemers met een arbeidsbeperking. Met de Wet wordt aangesloten bij de doelgroep voor de banenafspraak in het sociaal akkoord. De doelgroep focust daarmee op de groep die de grootste afstand heeft tot de arbeidsmarkt. Het gaat om de volgende groepen mensen:

• Een persoon met een arbeidsbeperking die voor arbeidsondersteuning een beroep doet op de gemeente en die naar het oordeel van UWV niet in staat is 100% van het WML te verdienen;
• Iemand met een Wsw indicatie;
• Iemand die in de Wajong zit, tenzij na de herbeoordeling vaststaat dat de Wajonger volledig en duurzaam arbeidsongeschikt is.

De doelgroep bestaat daarmee uit mensen uit de doelgroep van het UWV en de doelgroep van gemeenten. Omdat de re-integratie-instrumenten van het UWV en de gemeenten van elkaar verschillen, maakt het voor een werkgever uit of hij iemand uit de Participatiewet aanneemt, of iemand uit de Wajong. Gemeenten en sociale partners vinden dit niet gewenst en hebben Staatssecretaris Klijnsma gevraagd om de re-integratie-instrumenten gelijk te trekken.

Met de Wet harmonisatie instrumenten bevordering arbeidsdeelname arbeidsbeperkten komt er in de Ziektewet per 2016 een uniforme no-riskpolis voor de doelgroep van de banenafspraak. Deze uniforme no-riskpolis vervalt in principe na 2020. Wel wordt de werking van de no-riskpolis na drie jaar geëvalueerd en kan besloten worden om ook voor de periode na 2020 een regeling te treffen. Als de regeling is vervallen dan zal de no-riskpolis weer gelden zoals in de Participatiewet is geregeld. Dat houdt in dat mensen die vallen onder de Participatiewet en twee jaar zonder loonkostensubsidie tenminste het minimumloon hebben verdiend, aanspraak maken op de no-riskpolis. Dankzij de no-riskpolis hebben de werkgevers ook geen risico op verhoging van de premie voor de Werkhervattingskas, mochten deze werknemers uiteindelijk in de WGA belanden.

Een ander verschil dat wordt aangepakt is de premiekorting die een werkgever ontvangt bij in dienstnemen van een Wajonger. De wetswijziging verbreedt de doelgroep van de mobiliteitsbonus tot de gehele doelgroep voor de banenafspraak. Omdat deze wijziging budgetneutraal moet worden uitgevoerd, zal de bonus veel lager zijn dan nu het geval is bij het in dienst nemen van een Wajonger. Het bedrag van de mobiliteitsbonus voor de doelgroep banenafspraak bedraagt € 1800,- per jaar, fors minder dus dan de maximale korting van € 7.000,- zoals die nu geldt bij de mobiliteitsbonus.