Eigenrisicodragen voor de WGA is momenteel niet zo populair, maar er zijn nog steeds werkgevers die de voordelen ervan inzien. Voor middelgrote en grote werkgevers is het bij de keuze voor eigenrisicodragerschap van belang dat zij inzicht hebben in de lopende WGA-schades. Na aanvaarding van eigenrisicodragerschap moeten zij deze uitkeringen namelijk geheel of deels zelf financieren. Een werkgever kan

Eigenrisicodragen voor de WGA is momenteel niet zo populair, maar er zijn nog steeds werkgevers die de voordelen ervan inzien. Voor middelgrote en grote werkgevers is het bij de keuze voor eigenrisicodragerschap van belang dat zij inzicht hebben in de lopende WGA-schades. Na aanvaarding van eigenrisicodragerschap moeten zij deze uitkeringen namelijk geheel of deels zelf financieren. Een werkgever kan om te controleren of hij WGA-schade heeft een belletje doen naar het UWV. Maar wat als het UWV dan een verkeerd antwoord geeft en de werkgever als gevolg daarvan met een grote en onverwachte schade komt te zitten? Dan zou hij wel eens pech kunnen hebben…

Een werkgeefster is geïnteresseerd in WGA eigenrisicodragen en vraagt op 3 maart 2010 aan het UWV of er WGA-lasten zijn die voor haar rekening komen. Het UWV antwoordt ontkennend en per 1 juli 2010 wordt de werkgeefster eigenrisicodrager voor de WGA.  Dan valt in mei 2014 een envelop van UWV op de deurmat.

Met ingang van 21 juni 2009 blijkt een werknemer als gevolg van een ongeval in de WGA te zijn gekomen vanwege volledige, niet duurzame arbeidsongeschiktheid. Het UWV laat de werkgeefster weten dat de WGA-uitkering onder haar risico valt maar nog niet aan haar is toegerekend. Die toerekening gaat alsnog plaatsvinden met terugwerkende kracht vanaf 1 januari 2013.

De werkgeefster is het helemaal niet eens met UWV. Ten eerste vindt zij dat UWV onjuiste informatie heeft verstrekt. Had UWV aangegeven dat er een WGA-last voor haar rekening zou komen, dan was ze nooit eigenrisicodrager geworden. Ten tweede vindt de werkgeefster dat UWV veel te laat met de toerekening komt en de toerekening per datum 1 januari 2013 volstrekt willekeurig. Als laatste heeft UWV ook nog schade verhaald op de aansprakelijke partij van het ongeval waarbij de werknemer arbeidsongeschikt was geraakt, terwijl dat een taak voor de eigenrisicodragende werkgeefster is.

Omdat het UWV en de werkgeefster het niet eens worden mag de rechter zich over de kwestie buigen. Deze vindt in de WIA geen aanleiding om te oordelen dat de WGA-uitkering te laat wordt verhaald. Bovendien zorgt het late verhalen ervoor dat de uitkering pas per 2013 op de werkgeefster wordt verhaald. Aangezien dit vaker gebeurt als UWV wat aan de late kant is met toerekenen, vindt de rechter die datum ook niet willekeurig. Dat UWV al een regeling heeft getroffen met de veroorzaker van het ongeluk vindt de rechter ook geen groot probleem bij de toerekening omdat UWV heeft voorgesteld om het deel van de schadevergoeding dat over is na verrekening van de WGA-uitkeringen te betalen aan de werkgeefster.

Dan misschien wel het belangrijkste argument van de werkgeefster; had zij er niet op mogen vertrouwen dat UWV haar de juiste informatie had verstrekt? Helaas voor haar gaat ook daar de rechter niet in mee. Hij stelt dat het UWV op 22 april 2009 het WIA-uitkeringsbesluit naar de werkgeefster heeft gestuurd. Vervolgens is vanwege de langdurige arbeidsongeschiktheid per 25 mei 2009 op verzoek van de werkgeefster toestemming gegeven om de arbeidsverhouding met de werknemer op te zeggen. De werkgeefster heeft vervolgens in 2010 naar eventuele WGA-lasten geïnformeerd, maar had volgens de rechter specifiek naar de status van de lopende WGA-uitkering moeten vragen. Zij had in ieder geval niet zo maar op de (verkeerde) mededeling van het UWV mogen vertrouwen.

Er gaat een hoop mis in deze zaak. Een goede tussenpersoon had dit leed kunnen voorkomen door meteen na het ongeval van de werknemer te wijzen op de regresmogelijkheden voor wat betreft loondoorbetaling bij ziekte, re-integratiekosten en last but not least de WGA-schade.