Werkgevers betalen veel geld voor de volledig arbeidsongeschikte WGA’er. Dat zij daarbij niet alleen lijdzaam moeten toezien en de portemonnee trekken, blijkt uit een onlangs afgerond dossier van Engage Werkgeversadvies.

Werkgevers betalen veel geld voor de volledig arbeidsongeschikte WGA’er. Dat zij daarbij niet alleen lijdzaam moeten toezien en de portemonnee trekken, blijkt uit een onlangs afgerond dossier van Engage Werkgeversadvies.

 

Een logistiek medewerker van begin 60 komt twee jaar geleden bij de WIA beoordeling met klachten aan het bewegingsapparaat. Er wordt een WGA uitkering toegekend vanwege niet duurzame, volledige arbeidsongeschiktheid. Als de loongerelateerde uitkering eindigt, wordt er door UWV een loonaanvulling toegekend. De werkgever trekt aan de bel bij zijn adviseur die op zijn beurt Engage inschakelt. 

 

Engage stelt vast dat de werknemer gelet op de leeftijd, het opleidingsniveau (LBO) en de lange afwezigheid van de arbeidsmarkt, een minimale kans heeft op herplaatsing. Zij stellen daarom voor om in te zetten op een herbeoordeling en de WGA uitkering om te laten zetten naar een IVA uitkering. Het UWV voert niet automatisch herbeoordelingen uit; er moet sprake zijn van een wijziging die door de betrokkenen moet worden doorgegeven. Omdat er tot dan toe geen bericht is ontvangen, heeft UWV een WGA loonaanvulling toegekend.

 

Gezien het WIA loon van iets meer dan 2.500 euro, wordt vastgesteld dat de werkgever nog een potentiële schadelast heeft van ongeveer 46.000 euro. Om deze schadelast te verminderen vindt overleg plaats met de bedrijfsarts over de duurzaamheid van de  arbeidsbeperkingen. Daarnaast volgt er inzet van een externe verzekeringsarts (inclusief specialistisch onderzoek). Op basis van dit onderzoek stelt Engage een herbeoordelingsaanvraag op en begeleidt deze richting UWV.

 

Het UWV beslist dat de WGA uitkering wordt omgezet naar een IVA uitkering. Dit betekent dat de werkgever zijn WGA schadelast vermindert met 46.000 euro. De inzet van Engage, die inclusief de inzet van de bedrijfsarts en externe verzekeringsarts 4.300 euro bedraagt, is daarmee een verstandige investering geweest. Misschien net zo belangrijk is dat er recht wordt gedaan aan de feitelijke situatie: volledige èn duurzame arbeidsongeschiktheid. Er valt niets te re-integreren dus de werkgever hoeft ook niet financieel gestimuleerd te worden om re-integratie te bevorderen.

 

Door de onverwacht hoge instroom en kosten van de regeling heeft het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid al diverse onderzoeken laten uitvoeren over de WGA. Duidelijk is dat een van de oorzaken van de hoge WGA kosten de groep volledig arbeidsongeschikten in de WGA is. Deze volledig arbeidsongeschikten komen niet in de IVA maar in de WGA omdat de verzekeringsarts van het UWV geen duurzaamheid van de volledige arbeidsongeschiktheid heeft vastgesteld. Uit een onderzoek van APE bleek dat het  voor verzekeringsartsen vaak lastig is om te bepalen of er verbetering van de belastbaarheid niet, nauwelijks of waarschijnlijk te verwachten valt. Bovendien is de procedure om iemand ‘in de IVA te krijgen’ ook arbeidsintensiever voor de verzekeringsarts. Sociale Zaken & Werkgelegenheid vindt meer WGA dan IVA voor volledig arbeidsongeschikten prima. De IVA kent geen re-integratieverplichtingen en moet voorbehouden blijven aan personen van wie niet langer verwacht wordt dat zij ooit nog deelnemen op de arbeidsmarkt, aldus minister Asscher. Wij staan daar volledig achter, maar twijfelen nog al eens of een volledig arbeidsongeschikte terecht in de categorie niet-duurzaam wordt geplaatst. Inzet van deskundigen zoals Engage kunnen in zo’n geval uitsluitsel geven en indien nodig tot actie overgaan.

 

Meer informatie? Neem contact op met Anne.