Het kabinet heeft grote en kleine plannen voor onze arbeidsongeschiktheidswetgeving. De grote plannen bestaan uit een mogelijke stelselwijziging op basis van de plannen van de Commissie Borstlap en de SER. Kleinere plannen bestaan uit aanpassingen en onderhoud aan de huidige wet- en regelgeving. De vakbonden FNV, CNV en VCP hebben wel een aantal ideeën daarvoor.

De WIA heeft een plek in het regeerakkoord van het huidige kabinet. In het akkoord valt te lezen dat in overleg met de sociale partners wordt onderzocht hoe ‘hardheden’ in de WIA hervormd kunnen worden. Er is echter een disclaimer aan toegevoegd, of eigenlijk randvoorwaarden waaraan de hervorming moet voldoen. De uitgangspunten zijn uitvoerbaarheid, betaalbaarheid en uitlegbaarheid. Dat is natuurlijk logisch, maar maakt het er niet eenvoudig op, zo kon de Tweede Kamer in gesprek met minister Van Gennip onlangs vernemen.

In een debat met de Tweede Kamer sprak Van Gennip onder andere over de hardheden in de WIA. De vakbonden FNV, CNV en VCP hebben over dit onderwerp een witboek samengesteld. Zij zien een drietal belangrijke hardheden in de WIA die aangepakt moeten worden. De eerste is de ondergrens van de WIA. Deze zou weer terug moeten naar WAO-niveau toen er vanaf 15% arbeidsongeschiktheid recht op uitkering ontstond. De tweede hardheid is de te lage WGA-vervolguitkering en de derde doorn in het oog is het onbegrijpelijke CBBS-systeem. Bij de beoordeling van arbeidsongeschiktheid blijkt dit systeem niet aan te sluiten op de situatie van de (gedeeltelijk) arbeidsongeschikte werknemer. Dat komt onder andere doordat het arbeidsongeschiktheidspercentage bepaald wordt door een gering aantal functies en de grote afstand tussen de in theorie geselecteerde functies en de praktijk, aldus het witboek.

In het Tweede Kamerdebat kwam de ondergrens van de WIA ter sprake. De minister leek niet concreet op het onderwerp in te willen gaan en schuift dit onderwerp samen met een heleboel andere door naar aanstaande zomer. In een brief wil Van Gennip het parlement dan informeren hoe zij met de hardheden in de WIA wil omgaan. Wel lichtte zij alvast een tipje van de sluier op. De oplossingen moeten zoals gezegd uitvoerbaar, betaalbaar en uitlegbaar zijn. Van Gennip deelde mee dat het wijzigen van de ondergrens structureel 400 a 500 miljoen gaat kosten en dat daar geen budget voor is gereserveerd in het regeerakkoord. Verder gaf zij aan dat zij verwachtte dat de wijziging voor extra werk zou zorgen voor de nu al overbelaste verzekeringsartsen. Het wijzigen van de 35%-grens is dus niet betaalbaar en niet uitvoerbaar en dat kon de minister prima uitleggen.