Inkomen is een vak. Dat we een ‘eigen’ WFT inkomen hebben is dan ook logisch. Inmiddels zijn de eerste ervaringen opgedaan met het WFT inkomensexamen en het valt niet mee.

Inkomen is een vak. Dat we een ‘eigen’ WFT inkomen hebben is dan ook logisch. Inmiddels zijn de eerste ervaringen opgedaan met het WFT inkomensexamen en het valt niet mee. Er is een nieuwe manier van toetsen, waarbij niet alleen het hebben van kennis centraal staat, maar wat de examenkandidaat met die kennis kan en doet: competenties en vaardigheden. Op zichzelf is dat een verstandige wijziging, maar er is iets vreemds aan de hand. Wij krijgen namelijk steeds vaker van ervaren adviseurs te horen dat zij het examen niet gehaald hebben. Adviseurs van wie wij weten dat zij het niveau van de examenvragen (dus geënt op beroepspraktijk van een gemiddeld beginnend financieel adviseur) al lang ontstegen zijn. De signalen die ons bereiken gaan dan ook niet over de moeilijkheidsgraad van het examen. Wat de examenkandidaten parten speelt, is de beschikbare tijd. Als alleen kennis zou worden getoetst, dan zou dit voor de beantwoording van de vragen ruim voldoende moeten zijn. Het toetsen van competenties en vaardigheden betekent echter dat er veel gelezen moet worden, bijvoorbeeld polisvoorwaarden en cao-teksten. De Wft examinering heeft als doel om de vakbekwaamheid van adviseurs te beoordelen. Ons lijkt het van weinig vakbekwaamheid getuigen, als een adviseur zo snel mogelijk belangrijke informatie voor een advies doorneemt. Dat moet natuurlijk zorgvuldig gebeuren. Een goede adviseur doet dit dan ook tijdens het examen. Hij of zij wordt vervolgens geconfronteerd met een zandloper in het beeldscherm waarmee duidelijk wordt dat de resterende vragen met gezwinde spoed beantwoord dienen te worden.

Wat ons betreft is het goed dat adviseurs getoetst worden op zowel kennis als kunde. Wij vinden echter wel dat zij daar voldoende tijd voor moeten krijgen en zullen dit onderwerp aankaarten bij de NVIA.