Uit een of ander onderzoek blijkt dat het ziekteverzuim binnen de retail buitenproportionele vormen aanneemt. De werknemers in de Nederlandse winkelstraten zouden het nogal zwaar te verduren hebben met een tsunami aan ziekmeldingen als gevolg. Wat me verbaast zijn de voornaamste redenen van het verzuim. Let op, ik draag een klein stukje voor uit het onderzoeksrapport:
Ook zitten steeds meer werknemers thuis met een burn-out, niet verwonderlijk gezien de vaak erg scherpe winkelbezetting en het feit dat werknemers ook te maken krijgen met een steeds veeleisender en agressiever wordende consument.
Niet verwonderlijk? De wereld op zijn kop is het! Ik neem u mee op een gemiddeld winkelavontuur als mevrouw Vluggen weer eens kleertjes nodig heeft.
Wat allereerst opvalt is dat het niet uitmaakt of je in Amersfoort, Apeldoorn of Amsterdam gaat ‘shoppen’. De winkelstraten kennen allen dezelfde kleding-, onderkleding- en schoenketenbezetting zodat je ietwat verveeld en gedesoriënteerd de eerste winkel betreedt. Daar valt op dat het met de scherpe winkelbezetting gelukkig wel meevalt. Het blijkt alleen een hele opgave om aandacht van den verkoopsters te krijgen. Die hebben onderling namelijk veels te veel te bespreken, de klerenhangsters. Als je dan eindelijk een verkoopster kan aanklampen moet je vervolgens gillen wat je wensen zijn omdat de muziek harder staat dan op een gemiddelde houseparty. Verder is het licht dusdanig gedempt dat een route langs de uiterst gevaarlijk vormgegeven kledingrekken niet zonder kleerscheuren te volbrengen is.
Het tegenovergestelde geldt voor de pashokjes, waar de omkleder volledig in de schijnwerpers staat. De Nederlandse pashokjes bestaan naast de stadionverlichting zonder uitzondering uit te weinig ruimte en te veel spiegel. De uitwerking van deze combinatie verschilt per sekse. De mannelijke klant krijgt het al snel veels te heet, bijt zijn echtgenote aan de andere kant van het gordijn toe dat het allemaal wel goed is en beent driftig richting kassa. Voor de vrouw betekent de confronterende spiegelbelevenis in het alles verhelderende licht niet zelden de start van jarenlange therapie.
Het kan niet anders dan dat kledingwinkels een hekel aan ons hebben. We worden genegeerd en vervolgens aan lichamelijke en psychische risico’s blootgesteld. Is het dan gek als de in het hemd gezette kledingconsument ietwat agressief bij de kassa verschijnt?
Het lijkt me overduidelijk dat de oplossing van het retailverzuimprobleem in de sector zelf te vinden is. Er is namelijk één soort winkel waar er geen agressieprobleem is. Er is één soort winkel waar de pashokjes ruim zijn, het licht in de winkel normaal en in het ruime pashokje juist gedempt. Dat is de lingeriezaak. Zeer eenvoudig te herkennen in de winkelstraat aan het rijtje brave echtgenoten, die met ietwat beschaamde blik, met de rug richting etalage staan te wachten tot moeder de vrouw klaar is met het uitgeven van te veel geld voor te weinig stof.