Als betweter van Enkwest vraagt men mij regelmatig: ‘Jeroen, hoe komt het nou dat die WIA zo’n succes is?’. Ik antwoord dan steevast: Wel, dat komt door de weg van de minste weerstand. De WIA is gewoon veels te veel gedoe: twee jaar lang Poortwachteren met je werkgever, dat doet niemand voor de lol. Vroeger was dat anders. Toen werd je bij ziekte met rust gelaten en kon je na een jaar van een WAO-uitkering genieten. Die weg van de minste weerstand bestaat dus niet meer, het is bij verkoudheid gemakkelijker om maar gewoon aan het werk te gaan. Die voorliefde voor de weg van de minste weerstand zit er overigens al van jongs af aan in. Ik weet dat vanwege de ontbijtrituelen in huize Vluggen.

Een duidelijk voorbeeld van de minste weerstand is dochterlief die twee broertjes dood heeft aan brood smeren. Vlak voordat zij met te veel eyeliner op whatsappend richting school peddelt, jat ze een aantal stroopwafels en een zak chips uit de kast (ze beweert zelf overigens dat ze dat nooit gedaan heeft en dat lege snoepverpakkingen buiten haar weten om in haar schooltas, jaszakken etc. zijn beland, waarvan akte).

Zoon nummer één ontbijt wel en doet dat met reuze veel plezier. Hij pakt daarbij zoveel boterhammen tot er slecht eentje (het kapje) in de broodzak overblijft. Hij hoeft dan geen nieuw brood ut de vriezer te halen, want het brood is immers nog niet op. De hagelslag wordt rijkelijk op een ongelooflijk aantal boterhammen gestrooid, maar hij stopt met strooien zodra er nog een enkele hagel in het pak zit. De verpakking kan dan terug in de keukenkast wat al snel een meter of vier dichterbij is dan de vuilnisbak. Vergelijkbaar gaat het met de broodbegeleidende drank. Vlassig snorretje pakt dan het grootste glas en schenkt daar zoveel melk in tot er twee druppels in het pak overblijven. Het pak kan dan terug in de koelkast, wederom de weg van de minste weerstand.

Zoon nummer twee is dan inmiddels uitgegeten en stuitert met zijn servies richting afwasmachine. Daar aangekomen wordt de klep zover opgedaan zodat hij er net met zijn kleine vingertjes het bestek, bord en beker in kan laten vallen. Zodra de volgende, en dat ben ik zonder uitzondering, de afwasmachine op de juiste manier opent, flikkert er een glas stuk op de keukenvloer, een bord op een grote teen en het bestek verdwijnt rinkelend richting bodem van de machine.

U zult begrijpen, de weg van minste weerstand roept bij mij de meeste weerstand op. Nou ja, behalve bij de WIA dan natuurlijk.