Terug naar overzicht
10 november 2014

En-kwestie: Verpakking of inhoud

Inschrijven voor onze gratis Digi-kwest nieuwsbrief.

Mijn vrouw begrijpt me niet. Tenminste; als ik over mijn werk praat. Dat is overigens niet mijn schuld, want over het algemeen praat ik zo min mogelijk thuis, maar zij wil dat soms graag. Zo ook afgelopen zondagochtend aan de ontbijttafel, toen ze me vroeg hoe het op de zaak was. Ik zuchtte gewichtig en stak van wal met een uiteenzetting van het uitlooprisico WGA-flex per 2016 voor privaat verzekerde werkgevers. Haar blik sprak boekdelen en ik staakte mijn betoog.

Eigenlijk wist ik van tevoren al dat praten over de inhoud niet zoveel zin had. Vrouwen zijn namelijk niet van de inhoud, meer van de buitenkant, van de verpakking zeg maar. Kijk maar bij verzekeraars: mannen werken op het actuariaat, vrouwen mogen hun werk verpakken op de marketingafdeling. Vrouwen blijven overigens ook bij de verpakking. Vrouwen zijn namelijk fysiek en mentaal niet in staat om verpakkingen te openen.

Neem een zak kattenvoer, zoals mevrouw Vluggen dat vanmorgen deed. Er staat duidelijk een stippellijn met een vrolijk getekend schaartje aan de bovenzijde. Toch heeft zij de zijkant aan flarden gescheurd en vervolgens met wat ontoereikende stukjes plakband geprobeerd de schade te verdoezelen. Verder worden broodzakken door het vrouwelijk deel van familie Vluggen steevast in de lengte volledig aan gort getrokken. Flessen cola kunnen de dames pas openen als de pogingen daartoe tot zoveel beweging hebben geleid, dat bij de kleinste ontsnappingsmogelijkheid de cola binnen enkele seconden de kamer doorspuit.  Twijfelt u nog aan mijn gelijk? Geef een vrouw een pak melk, u weet wel zo’n kartonnetje waarvan je eerst de flapjes opzij moet vouwen en vervolgens indrukken. Rampspoed zal volgen.

Vrouwen mogen wel eens mopperen over mannen die zonder de gebruiksaanwijzing te lezen een  IKEA-kastje in elkaar zetten, had het aan de vrouw gelegen dan was de kast überhaupt niet uit de doos gekomen.

Enfin. Terug naar de ontbijttafel. Ik deed een tweede poging en vertelde over mijn werk dat ik iets met verzekeringen doe, daarmee centjes verdien en dat we daar lekker kleertjes voor haar van kunnen kopen. Tevreden ging eenieder verder met het ontbijt. Totdat ze het pak melk te pakken kreeg.