Minister Bussemaker wil doorgaan met de nieuwe databank voor topvrouwen. De Tweede Kamer riep haar vorige week op direct te stoppen met deze databank voor vrouwen die geschikt zijn voor hoge posities in het bedrijfsleven. Het is natuurlijk vreemd dat vrouwen net als arbeidsbeperkten een eigen databank hebben, maar het is blijkbaar nodig omdat er nog steeds te weinig vrouwen in de top van het bedrijfsleven te vinden zijn. Dat komt volgens mij omdat een vrouw met te veel randzaken moet dealen. Neem bijvoorbeeld rokjesdag.

Vanaf het moment dat de dagtemperatuur boven het vriespunt uitkomt denkt Nederland aan rokjesdag, de eerste dag dat vrouwen in zomerse kledij de publieke ruimte betreden. Mannen vinden dat in de meeste gevallen leuk en staan verder niet stil bij de enorme voorbereiding die rokjesdag van wederhelften vergt. Stel dat er zoiets was als rokjesdag voor mannen, een korte broekendag of bermudadag zeg maar. De man zou ’s-ochtends opstaan, de sportsokken ver over de behaarde melkflessen trekken en vervolgens de iets te krappe bermuda van vorig jaar om de billen hijsen. Klaar.

Zo niet voor vrouwen. De eerste zonnestralen van het jaar worden al ingezet voor rokjesdag. De benen mogen namelijk niet te wit zijn op het moment suprême. Dit jaar heb ik mijn eigen topvrouw de helpende hand gereikt en voor haar verjaardag afgelopen weekend een tube lotion met een tintje gekocht. De verpakking beloofde een mooie, natuurlijke, licht bronzende teint die een gezonde uitstraling aan de damesbenen zou geven. Een gouden greep en met glinsterende ogen verdween mevrouw Vluggen naar de badkamer om het wondermiddel te proberen. Enkele minuten later kon ik uit het getier en gescheld vanuit de badkamer opmaken dat de dankbaarheid van korte duur was geweest.     

De lotion bleek eigenlijk een soort oranjeachtige schoensmeer. Helaas had het feestvarken, die dacht dat het goedje nog even in moest trekken, voortvarend de beide stelten volledig afgelakt. Om te proberen de situatie enigszins te redden had ze vervolgens de chique badlakens (die ze ongelukkigerwijs net van haar ouders voor haar verjaardag had ontvangen), gebruikt om de stopverf weg te smeren. Dit was slechts ten dele gelukt. Het resultaat was eigenlijk wel grappig, maar u begrijpt dat niemand in huize Vluggen durfde te lachen. De handdoeken lagen me volledig verpest vanaf de badkamervloer verwijtend aan te staren.

De stofwolken zijn inmiddels opgetrokken en vandaag mag ik mijn schoonouders bellen om te vertellen wat er met hun peperdure cadeau is gebeurd. Mevrouw Vluggen heeft duidelijk de broek aan. Zelfs op rokjesdag.