Terug naar overzicht
02 december 2013

En-kwestie: Permanente Ergernis

Inschrijven voor onze gratis Digi-kwest nieuwsbrief.

De Wet werken naar vermogen regelt dat bijna alle ontslagzaken door het UWV afgehandeld gaan worden. Dat betekent dat rechters en een heleboel advocaten zonder werk komen te zitten. Die Wet Werken naar vermogen komt natuurlijk te laat. Dat is een een-tweetje geweest tussen ministers Asscher en Dijsselbloem. Laatstgenoemde wil kost wat kost een examen voor financieel dienstverleners en een eerdere invoering van de Wet Werken naar vermogen had dat plannetje flink kunnen dwarsbomen. Ik begreep dat ineens toen mevrouw Vluggen en ondergetekende naar een hypotheekmevrouw gingen.

Zoals u in de vorige Digi-kwest hebt kunnen lezen zijn we genoodzaakt te verhuizen. Dat is in beginsel nog leuk ook: beetje huisjes kijken, makelaartjes plagen en familieleden jaloers maken. Echter, op het moment dat je een handtekening hebt gezet begint de ellende. Onder druk van Wft, Afm, DNB en wat er allemaal bij moge horen, moeten de bank en dus de hypotheekmevrouw dertien kilo papier van ons hebben. Naast de aanvraagformulieren gezondheidsverklaringen en BKR checks worden verlangd: een kopie legitimatiebewijs (nee rijbewijs mag niet), waardebepaling van de nieuwe woning, kopie huidige hypotheekakte, kopie leveringsakte huidige woning, kopie bankrekeningen, kopie jaaropgave, kopie laatste salarisstrook, en last but not least: een werkgeversverklaring mèt stempel. Met STEMPEL, het is 2013 en de bank vraagt om een STEMPEL! Als je alle papierzooi bij elkaar hebt verzameld, blijkt minimaal de helft niet exact aan de eisen te voldoen. Opnieuw maar weer formuliertjes printen en net iets andere verklaringen door de werkgever laten ondertekenen en stempelen. Als dat dan is aangeleverd, kucht de hypotheekmevrouw stilletjes dat de salarisstrook inmiddels niet meer recent genoeg is. Aargh!

Zij kon het ook niet helpen verontschuldigde ze zich. Ze moest haar dossier op orde hebben en laten zien dat ze een mooi onderbouwd advies had verstrekt. Vroeger ging dat makkelijker ja. Of ik nog iets wilde horen over de financiële risico’s bij arbeidsongeschiktheid. Nee, laat maar.

Om de kwaliteit nog verder op te stuwen mogen we allemaal aan de PE met gokexamens voor 46 euro. Waarom? Wat was er vroeger eigenlijk mis? Als er al iets mis gaat, dan is daar toch een advocaat voor? Hup, procederen en betalen. De oplossing is dus om dat hele PE-gebeuren te laten vervallen. De goede adviseurs komen vanzelf bovendrijven en de slechte mogen zich verantwoorden voor de rechter. ‘Wel’, zegt het ministerie van Financiën dan, ‘dat wordt dan veels te veel werk voor de advocatuur’. Maar dat is hartstikke mooi, want die zitten immers massaal zonder werk dankzij de wet Werken naar vermogen!

Tja, maar die komt dus net iets te laat.