Ik las onlangs twee berichten met problemen, die gecombineerd de oplossing voor elkaar bevatten. Allereerst blijkt dat onze beroepsgroep het lastig vindt om voldoende lichaamsbeweging te hebben. Daarnaast het bericht dat het tegenwoordig een drama is in de Nederlandse liften dankzij zwijgende grondstaarders die bij het verlaten van de lift de medepassagiers de verkeerde etage op proberen te duwen. Het is hoog tijd voor liftetiquette volgens het Liftinstituut. Volgens mij niet. Het is hoog tijd dat liftgebruik wordt afgeschaft. Hebben we meteen voldoende lichaamsbeweging. Ik beloof bij deze daarom plechtig dat ik onder werktijd geen lift zal gebruiken.
Het is ook niet gemakkelijk in onze sector. Het is overduidelijk dat stilzitten de handigste positie is voor werken achter (voor) de computer met een kop koffie ernaast. Dat er dan vervolgens wieltjes onder je stoel zitten zodat je in feite alleen voor toiletbezoek nog hoeft op te staan maakt het er niet eenvoudiger op. Ook thuis trek ik die lijn door. Waar ik bijvoorbeeld vroeger rond etenstijd nog de volledige wandeling naar de trap ondernam om de kinderen naar beneden te schreeuwen, trek ik tegenwoordig vanaf mijn luie stoel de stekker van de router eruit. Veel sneller dan vroeger staan de verwende, maar zojuist wifi-loos geworden gezichtjes klaar om aan den dis plaats te nemen. Fijn ja, maar goed voor de beweging is het natuurlijk niet.
Hoe doen andere sectoren dat nou eigenlijk? Kunnen we leren van een bij uitstek lichamelijk beroep zoals bijvoorbeeld de vuilnisman? Ik heb voor u een mooi stukje onderzoeksjournalistiek verricht. Afgelopen donderdag heb ik de kliko buiten gezet en ben voor (achter) het raam gaan zitten. Het blijkt dat de vuilnissector er nog erger aan toe is dan de onze.
Twee niet-sportieve mannen in een hypermoderne afvalverzamelingsunit op wielen reden de straat in. Naast geparkeerde kliko’s werd halt gehouden waarna een hydraulische liftarm van de eerder aangehaalde unit de kliko’s één voor één optilde en van de onwelriekende inhoud ontdeed. De kliko in de lift. Net toen ik dacht ‘we gaan er allemaal aan’ stapte één van de mannen voor ons huis uit. Toch nog lichamelijke arbeid oordeelde ik tevreden al bleef die arbeid helaas beperkt tot het omdraaien van de kliko, zodat de hydraulische arm zijn werk kon voortzetten. Toen ik ’s avonds de afvalbak van straat haalde zag ik dat er een sticker op de deksel was geplakt. In A1-taal werd uitgelegd met welke kant voor, de bak aan de straat gezet dient te worden. Met een tussenafstand van 30 centimeter van de burenkliko. Graag.
Het is duidelijk; met de vuilnissector komt het nooit meer goed. Gelukkig zal het met de trappenlopende financiële sector een stuk beter aflopen. Dat we bij Enkwest gelukkig op de begane grond werken doet daar niets aan af!