Sinds jaar en dag zitten we opgescheept met een duaal stelsel voor de WGA-financiering. In het kort houdt dit in dat werkgevers kunnen kiezen om de WGA te verzekeren bij een verzekeringsmaatschappij, of bij het UWV. Klinkt leuk, maar is best onhandig aangezien het UWV de premie op een volledig andere manier moet vaststellen dan de verzekeraars. Het UWV is daardoor soms te duur en hanteert in andere gevallen juist weer afbraakprijzen ten opzichte van haar private vakbroeders. De overheid moet continu allerlei kunstgrepen uithalen om ervoor te zorgen dat beide premies toch een beetje op elkaar lijken, zodat werkgevers niet alleen in theorie iets te kiezen hebben. Waarom wil SZ&W nou koste wat kost twee totaal verschillende partijen op de WGA-markt laten opereren? Vorige week, tijdens de vakantie van mevrouw Vluggen, kreeg ik daarop het antwoord.
Hoewel zij ontkent dat het expres zo gepland was, viel de vakantie van mevrouw Vluggen samen met de -gelukkig laatste- avondvierdaagse van zoon nr. 2. Normaal gesproken verdeelden we de breng- en ophaaltaken, maar ditmaal moest ik de klus dus alleen klaren. Nu hebben we dankzij de in tijdsruimte zeer gespreide gezinsuitbreidingen al zo’n dertien jaar ervaring met de vreselijke wandelweek en ging ik er vooraf vanuit dat het allemaal wel los zou lopen. Dat deed het uiteraard niet.
De avondvierdaagse start in onze woonplaats aan het eind van de middag. Het kostte me daardoor enkele verlofuurtjes om te zorgen dat zoon nr. 2, met onder het T-shirtje van de school een goed gevuld buikje, tijdig aan de meet kon verschijnen. Een hachelijke onderneming, aangezien het onderweg lijkt alsof je door een bakfietswedstrijd van gestreste ouders heen moet laveren. Maar goed, iedere dag verscheen onze jongste op tijd aan de start. Dat kan niet gezegd worden van de finish.
De eerste avond stond ik netjes met een groep moeders en een the-north-face-vader, op tijd klaar om mijn ventje op te pikken. Het wachten werd begeleid door het geroddel van de eerder aangehaalde groep over een aantal niet aanwezige, totaal ontaarde carrière-moeders die blijkbaar hun werk belangrijker vinden dan hun kind en daardoor niet assisteerden bij het vierdaagse-gebeuren. Mocht u het willen weten: de the north-face-vader vond het ook belachelijk. Uiteindelijk bleek zoon nr. 2 op de seconde af vijftig minuten later dan gepland te arriveren. Met tuitende oren keerde ik huiswaarts. Gelukkig had zoon nr. 2 door zijn enthousiaste gezang zijn stem ergens onderweg al verloren. De tweede dag besloot ik om verder onheil te voorkomen een halfuurtje later naar de afhaalplek te gaan. Daar bleek helaas dat de wandeltocht juist eerder dan gepland was afgerond. Gelukkig voor zoon nr. 2 was er een bezorgde moeder bij hem blijven wachten tot ik arriveerde, waarna ik mocht beginnen met het stamelen van excuses en bedankjes.
Op de laatste avond ging de planning gelukkig een stuk beter. Nou ja, behalve de proviandering dan. Wijs geworden van eerdere vierdaagse strooptochten, had ik niet alleen een bos anjers, maar ook wat te snaaien voor mijn kleine atleet meegebracht. Het bleek echter onvoldoende. Alle verder langs de kant aanwezige moeders hadden namelijk meer dan alleen een wagonlading snoep voor hun eigen loopwondertje meegenomen. Omdat het de laatste avondvierdaagse van de basisschoolcarrière was, hadden ze zonder uitzondering ook snoepzakken of cadeaus meegenomen die hun kind dan aan zijn klasgenootjes kon uitdelen. Nadat iedereen behalve mijn beschaamde zoon had getrakteerd, konden we met drie kilo suiker en een onooglijke medaille afdruipen richting huis.
Het was al met al geen succes. Het is dan ook ondoenlijk om een avondvierdaagse als vader te voltooien; daar heb je een moeder bij nodig. Duale begeleiding derhalve. U begrijpt dat ik sinds vorige week dan ook volledig achter minister Koolmees sta. Hij staat op het punt om de WGA-risicoperiode te verkorten en gaat daardoor weer allemaal rariteiten verzinnen om het duale stelsel voor de zoveelste keer te redden. Misschien kan hij voor wat goede adviezen ook bij moeder de vrouw Koolmees terecht.