07 januari 2013
En-kwestie: Het Nieuwe Leren (januari 2013)
Inschrijven voor onze gratis Digi-kwest nieuwsbrief.
Als moderne hardwerkende Nederlander ben ik, op een klein gevalletje van Technostress na (zie deze Digi-kwest), een groot voorstander ven Het Nieuwe Werken. Mocht u niet modern zijn of alleen hardwerkend onder het oog van ‘de baas’: Het Nieuwe Werken betekent dat je professioneel slimmer omgaat met technologie, werkplanning, tijdsplanning en plaatsplanning. Voor het gros van de Nieuwe Werkers betekent dit: lekker relaxed thuiswerken. Vanuit bed stuur ik des ochtends een mailtje via de mobiel zodat iedereen weet dat ik al weer vroeg met de arbeid ben begonnen, waarna ik me nog lekker een keertje omdraai. Aankleden hoeft niet: belangrijke klanten worden in badjas, al ware ik Hugh Hefner, te woord gestaan. In bad lees ik belangrijke stukken door en waar ik de En-kwestie meestal produceer, wenst u niet te weten.
Natuurlijk werkt het twee kanten op: ik ben een tevreden en gemotiveerde werknemer, mijn werkgever heeft een nimmer zieke en bijna altijd bereikbare werknemer. Er is echter een klein aandachtspuntje voor HNW, zo bleek de afgelopen kerstvakantie. Kinderen.
Zoals iedere verstandige ouder ben ik een enorme fan van voorschoolse, buitenschoolse, tussenschoolse, naschoolse en verder ieder mogelijk denkbare vorm van schoolse opvang. Het probleem is echter dat iedere vorm van andere opvang dan reguliere onderwijs, in toenemende mate onbetaalbaar wordt. Je zou er bijna van ophouden met werken, maar dat mag niet van Sociale Zaken.
Afgelopen vakantie hebben we daarom uit budgettaire overwegingen ons kroost thuis gehouden. Gezellig.
Dan wreekt zich ineens het feit dat een gemiddeld kind gevoelsmatig 60 weken vakantie per jaar heeft en effectief zeker 13, terwijl een werknemer doorgaans op 5 weekjes arbeidspauze blijft steken. Kortom, mevrouw Vluggen en ik werkten gewoon door tijdens de afgelopen vakantie en ik werk Nieuw dus ik werkte thuis.
Het Nieuwe Werken heeft in mij een trouwe aanhanger en ik hou van al mijn kinderen, maar een combinatie van deze liefdes is onmogelijk. Een kinderruzie, die inmiddels ontaard is in een Arabische lenteachtige vorm van geweld, oplossen terwijl je op professionele wijze een zeer belangrijk telefoontje afhandelt is eenvoudigweg onmogelijk. Omgekeerd is het een hele tour om een belletje aan te nemen terwijl je met de gillende kinderschaar in de finale van Twister bent aanbeland.
Als gevolg van slechte planning is er binnen ons gezin een aanzienlijke leeftijdsspreiding in het kinderbestand ontstaan. Dit betekent dat er van 6 uur ’s ochtends tot 11 uur ’s avonds kindergeluiden in huis zijn. Doorlopend en overal. Geloof me, werken is uitgesloten. Pas wanneer de laatste snerpende tonen van deze kakofonie van jeugdig enthousiasme en puberaal onvermogen wegsterven, kan de laptop worden opengeklapt. Om dan echter nog lust en energie voor enige vorm van arbeid te kunnen opbrengen, dient er naar verdovende en stimulerende middelen te worden gegrepen. Het Nieuwe Werken, mede mogelijk gemaakt door Lance Armstrong en de Rabobank, zeg maar.
Ik pleit daarom voor een integrale aanpak van Nieuw. Naast Het Nieuwe Werken wil ik Het Nieuwe Leren. Het moet toch mogelijk zijn om door slimmer om te gaan met technologie, werkplanning, tijdsplanning, plaatsplanning en juffrouwen, de schoolvakantie te reduceren tot maximaal 5 weken? Beste wensen allemaal!