Ik heb afgelopen weekeinde mijn fiets gekocht. Voor vijftien euro, hetgeen een koopje zou betekenen, ware het niet dat het al mijn fiets was. Dit behoeft waarschijnlijk enige toelichting. Ik ben forens en reis tweemaal in de week met de trein van de grote stad richting ons prachtige pand op het platteland. Het station in de grote stad bereik ik per fiets, welke na aankomst in het fietsenrek wordt achtergelaten. Vorige week kwam ik na een dag hard en zeer zwaar werk weer bij het fietsenrek, echter niet bij mijn rijwiel aan. Gejat murmelde ik vol ongeloof. Alweer.

Een goede vrind die ik voor steun opzocht, wees me op de mogelijkheid dat de gemeente mijn fiets had verwijderd; was hem al zo vaak gebeurd. Er blijkt inderdaad een gemeentelijke instantie te zijn die blijkbaar legaal fietsen ontvreemd op het station vanwege de drogreden dat ze niet in een fietsenrek staan. Wordt je fiets een keer niet gejat, neemt de gemeente hem mee! Een briefje wordt niet achtergelaten dus als je niet van deze gemeentelijke maffiapraktijken weet, is je fietsie foetsie forever. Fietsen die niet worden opgehaald, verkoopt de gemeente! Onderhoud van de openbare ruimte noemt college van B&W. Ammehoela, ‘heling’ heet dat. De burgervader heet voortaan The Godfather.

Goed. Toch m’n fiets maar weer teruggekocht bij loket maffia van afdeling Burgerzaken. Terwijl ik met mijn hernieuwde bezit naar huis fietste kwam er een busje vol ongure, laf grijnzende types de hoek omrijden. Het busje sleepte een trailer vol fietsen achter zich aan.  Een nieuwe lading prachtige tweewielers vanaf het stationsplein. En toen viel het kwartje. De gemeente heeft in drie stappen het probleem van fietsendiefstal opgelost. Stap 1: Fietsendiefstal is een groot probleem: We plaatsen de fietsendieven op de gemeentelijke loonlijst. Stap 2: met de plaatselijke verordening in de hand worden fietssloten doorgezaagd, fietsen gejat en vervolgens verkocht aan de eigenaar of via heling van de hand gedaan. Stap 3: Fietsendiefstal is geen probleem meer. De begroting zal wel sluitend zijn vermoed ik. Briljant.

De overheid heeft, wederom in drie stappen, dezelfde truc uitgehaald met de vangnetters van de Ziektewet en de WGA.  Stap 1: De vangnetters zijn een groot probleem. Stap 2: De werkgevers gaan het allemaal betalen en oplossen. Stap 3: De vangnetters zijn geen probleem meer. Wat een mooie club die overheid. Zouden ze niet een vacature voor me hebben? Dan wil ik net als voormalig minister Donner naar kantoor: op de fiets!