Mijn vrouw begrijpt me niet. Andersom is al helemaal een drama; ze is als een raadsel voor me. Nog steeds, na al die jaren van huwelijkse voorspoed, kan mijn onderkaak zich af en toe enkele decimeters richting schoenzolen verplaatsen. Dan heb ik in alle onschuld iets gezegd en dan blijkt dat er -in het toch zeer ontwikkelde brein van mijn wentelteefje- een vertaling van te zijn gemaakt alsof ik Mandarijns heb staan poekelen. Gisteren was het weer eens zover.
Mevrouw Vluggen is begonnen met fanatiek sporten, ik juich dat toe want een gezonde geest huist in een gezond lichaam nietwaar? Dus toen zij vroeg of ik blij was dat ze weer begonnen was met hardlopen, antwoordde ik dat ze me niet blijer kon maken. Het huis was te klein. Of ik haar soms te dik vond? Dat ik vond dat ze vetter was dan de buurvrouw, of ik soms vond dat ze de hele dag een beetje op haar luie bips (ze zei iets anders) vond liggen en of ik soms zo veel deed in het huishouden? Sprakeloos bleef ik achter terwijl zij woedend de kamer verliet. Ik moest denken aan vorige maand, toen ze me vroeg of ze een dikke kont had in die nieuwe spijkerbroek. Ze voegde er, terwijl ze haar derriere trots mijn kant uitdraaide, nog aan toe dat ik eerlijk moest antwoorden. Twee weken niet met elkaar gesproken.
Goed. Wie ik ook niet begrijp is de AFM. Nou wil ik per definitie een Autoriteit niet begrijpen, heb ik overgehouden aan mijn militaire dienstperiode, maar AFM maakt het er ook echt wel zelf na. Het streven van AFM is om ‘het vertrouwen van consumenten en bedrijven in de financiële markten te versterken’. Dat klinkt uitstekend, maar vervolgens lijkt AFM vooral negatieve berichten over financiële instellingen het land in te slingeren.
Het AOV onderzoek van AFM staat me in dat kader nog helder op het netvlies. De uitkeringspraktijken van AOV verzekeraars werd onderzocht, met als conclusie dat verzekeringsadviseurs veel te veel provisie ontvingen. Huh? AFM gaat nu het verdienmodel van verzekeraars bij WIA verzekeringen onderzoeken. De conclusie laat zich raden: tussenpersonen verkopen te veel WIA producten en krijgen daar veel te veel voor betaald. Onbegrijpelijk.
Ik heb maar één conclusie: er werken waarschijnlijk te veel vrouwen op de onderzoeksafdeling van AFM (de Afdeling Feminien Marktonderzoek). Opschonen die hap: èchte mannen erbij! En dan niet van die types met sjaaltjes, of met hun broekspijpen nonchalant in bontlaarsjes gestopt, maar woeste kerels; stinkend naar tabak zweet en leer! Vervolgens wil ik een deugdelijk onderzoek naar dat WIA gebeuren en ik eis als niet mis te verstane conclusie dat verzekeraars te weinig premie hebben gerekend, te weinig aan re-integratie hebben gedaan en dat UWV een beroerde vaststeller van duurzaamheid is. En dat de provisie op eigen risicodragersverzekeringen veel en veel te laag is natuurlijk.