Steeds meer mensen zoeken hun ziekteverschijnselen en geneesmethodes op via internet in plaats van naar de dokter te gaan. Dat vertelt de Landelijke Huisartsenvereniging ons. Sinds kort weet ik dat ouderen op dat terrein nog een enorme inhaalslag moeten maken. Dat zit zo; ik heb mijn zwaarlijvigheid onlangs gemedicaliseerd.

 

Ouderdom komt met gebreken. Mijn ouderdom komt met knieklachten. Knieën zijn vanzelfsprekend niet gemaakt om een gewicht als het mijne rond te torsen. Omdat afvallen zelfdiscipline vergt, iets waar het mij volledig aan ontbreekt, heb ik de huisarts gebeld, maar zijn assistente nam op. Deze assistente opperde vervolgens om het eerst nog een weekje aan te zien, de amateur, maar ik volhardde in mijn jammertactiek en mocht toch op audiëntie komen. Kwart over negen de volgende ochtend.

 

In de wachtkamer leek het op een aflevering van Benidorm Bastards. Alle permanentjes liepen tegen elkaar op te klagen, alle ernaast gezeten kale hoofden riepen tussendoor: “Wat lief?’ waarna de permanenten hun klachten herhaalden en de kale hoofden er wederom niets van verstonden, waarna de ...enzovoort. Horendol betrad ik tegen tienen de behandelkamer.

 

In de behandelkamer met de broek op den enkels wachtte ik geduldig op de dokter die naar mijn knie staarde, maar zo van buiten niet kon zien wat er van binnen stuk was. De amateur. Dat werd een doorverwijzing naar de orthopeed. Drie-en-een-halve week later, ’s-ochtends tien voor elf. De wachtkamer betredend staarden twee dozijn kunstgebitten me onnozel aan. Toen ik op de enige overgebleven plaats tussen de leesbrillen-libelle-combinaties ging zitten, begon de paarse permanent naast me tegen mij te klagen. Toen ik daarop afwezig: ‘Wat lief? murmelde, was het ineens doodstil in de wachtkamer. Gelukkig was de orthopeed al tegen twaalven bereid me te ontvangen.  Deze bleek het zo van buiten ook niet te kunnen zien, de amateur. Op naar de MRI scan, over tweeëneenhalve week dan, vier uur ’s middags.

 

In de wachtkamer bij de MRI scan struikelde ik over de rollators en kwam op schoot van een bloemetjesjurk terecht. In de walm van eau de cologne type 4711, verloor ik langzaam het bewustzijn.

 

Wat was ik dus blij dat de inhoud van Wft voor de Zorgadviseur eindelijk bekend werd! Belangrijkste speerpunt bij de eindtermen moet natuurlijk de schadebehandeling zijn! Bijbehorende toetstermen gaan over het stroomlijnen van schadeafwikkeling van ouderen door middel van digitale afwimpeling en het naar een hoger niveau tillen van artsenamateurs. Gretig opende ik het consultatiedocument van CDFD. Al snel viel een ridicule zin in het verder nietszeggende stuk mij op:

 

‘De zorgadviseur speelt geen prominente rol bij de schadebehandeling’

 

Het is me duidelijk: vanuit het CDFD valt geen redding te verwachten, Jeroen moet op dieet