Oud en nieuw was vooral oud nieuws. Het is dus niet nodig om een opsomming van de dramatische gebeurtenissen in casa Rapidos te geven, maar onder het mom van zelftherapie doe ik het toch. De jaarwisseling was overigens in onze wijk al enkele weken eerder aangevangen. Koters vanaf een jaar of zes struinden in pelotons door de straten, zwaar bewapend met clusterbommen en napalmgranaten. Minister Opstelten kan wel brommen dat het minder erg was dan vorig jaar, maar de explosies hebben ervoor gezorgd dat in de wijde omtrek geen dieren of ouden van dagen meer te vinden zijn. Dat laatste geloof ik wel, maar onze min of meer gedomesticeerde zwerfpoes mis ik enorm. Onze poes was een verbeterde uitvoering van een puber: weliswaar vrat ze ons arm en voerde geen klap uit, maar ze bezat in ieder geval niet het vermogen om de woorden ‘ja maar’ te miauwen.
Goed. Oudjaarsavond is de boel een beetje uitzitten met te veel oudhollands gebak dat met veels te veel bubbels wordt weggespoeld. De kinders winnen de ruzie over welke cabaretier bekeken moet worden en voor je het weet is het vijf voor twaalf. De duurste fles is voor het magische moment bewaard. Tijdens het aftellen bleek al snel dat ik iets te vroeg met ontkurken was begonnen. De tegendruk die ik probeerde te geven maakte de zaak er helaas niet beter op. Tegen de tijd dat de kamer: ‘vier!’ schreeuwde, schoot de champagnekurk richting voorhoofd van mevrouw Vluggen, die het nieuwe jaar met een luide krachtterm begon, terwijl de magnumfles het grootste deel van de inhoud spuitend over haar nieuwe avondjurk verdeelde.
De volgende ochtend, na een ontbijt bestaande uit een cocktail van aspirines en maagzuurremmers, diende de volgende catastrofe zich aan. Zowel ouders als schoonouders laten weten dat het niet noodzakelijk is om hen met een bezoekje te vereren op nieuwjaarsdag. Na enkele onplezierige ervaringen uit het verleden weten we dat dit natuurlijk kletskoek is. Tijdens het bezoek wordt geklaagd dat we verder nooit langskomen en tot overmaat van ramp blijkt oma oliebollen gebakken te hebben. Ook de noodtandarts mag dus nog bezocht worden op nieuwjaarsdag.
Terwijl ik in de wachtkamer zat, kreeg ik een briljante ingeving geïnspireerd door het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Laten we de problemen vuurwerk en ouders in een keer oplossen met de introductie van de ‘Wet Vuurwerk afsteken vanaf de AOW gerechtigde leeftijd’! Geniaal. Verstand komt nou eenmaal met de jaren, anders had ik dit wel eerder bedacht.
In één klap zijn we af van kinders die met cobra’s en mortiergranaten dood en verderf zaaien. Gepensioneerden hebben eindelijk weer iets om naar uit te kijken en jongeren gaan met oudjaar massaal langs bij hun grootouders! Ouders onder de AOW-gerechtigde leeftijd kunnen op oudjaarsavond rustig genieten van de door hen gekozen cabaretier.
Minister en AOW’er Opstelten: Alvast bedankt voor deze Wet en veel plezier met afsteken eind dit jaar!