Het vervelende aan werken is dat het op gezette tijden gecontroleerd wordt. Ministers hebben het wat dat aangaat erg slecht getroffen; die worden door maar liefst 150 man gecontroleerd. Waarom is er dan zoveel animo voor het ministerschap? Welnu, als minister kan je iets achterlaten.
Ministers willen worden herinnerd en als je herinnerd wilt worden, dan moet je iets achterlaten. Zo zitten we momenteel met een drama van een Zorgwet omdat Hoogervorst iets wilde achterlaten, heeft De Geus ons met de WIA opgezadeld en herinneren we ons Frank de Grave als achterlater van de WAZ. Voor de huidige bewindslieden op Sociale Zaken moeten we ook ons hart vasthouden. Laten we hopen dat ze met de Participatiewet, Wet werk en zekerheid, quotumregeling en Wet doorwerken na de AOW gerechtigde leeftijd genoeg hebben achtergelaten.
Volgens mij gaat het bij de ministers al mis bij de opvoeding. Ik dacht dat vanmorgen toen ik de badkamer in liep.
De kinderschaar bij mij thuis is net als de ministers dol op dingen achterlaten en dan bij voorkeur op de verkeerde plek. In de badkamer tref ik iedere ochtend het halve assortiment haarverzorgingsproducten van de drogisterij aan, die dochterlief nodig denkt te hebben voordat ze haar eerste selfie van de dag kan maken. Zoon nr. 1 heeft zijn vuile onderbroek en een sok achtergelaten net als een kunstwerk van tandpasta op de badkamerspiegel. Zelf kan ik mijn tanden pas poetsen als ik de legopoppetjes van zoon nr. 2 uit de wasbak heb gevist en het knippen van mijn nagels lukt pas als ik het nagelschaartje weer heb gevonden. En nee, uiteraard heeft niemand het kleinood in de fruitschaal neergelegd.
De lijst met achtergelaten zaken groeit gedurende de dag aan tot niet te bevatten proporties. Schoenen staan midden in de woonkamer, een sporttas ligt op de bank naast een langzaam leeglopend waterpistool, nagellak tref ik aan in de broodtrommel en een puntenslijper in de besteklade. Op de trap liggen meer spullen dan in de kast en dat geldt al helemaal voor de vloer in de kamer van ons selfieschatje.
Wat ik er ook van zeg en hoe vaak, het heeft geen enkel effect. Ik blijf telefoonopladers op het toilet aantreffen, gebruikte glazen op de vensterbank en lege flessen in de koelkast. Ik geef het daarom op en draag de controle bij deze over aan mevrouw Vluggen. Zij heeft het achterlaat-gen immers ook doorgegeven.
Het zal allemaal wel los lopen met die bloedjes, maar laten we hopen dat ze geen ministers worden.