We hebben u in de Digi-kwest een aantal keer geïnformeerd over de discussie omtrent slapende dienstverbanden en de transitievergoeding. In deze nieuwsbrief waarschijnlijk het laatste bericht over deze problematiek.

De Hoge Raad is vorige week met zijn oordeel gekomen over het op verzoek van de werknemer beëindigen van een slapend dienstverband. In het kort komt het er op neer dat de Hoge Raad vindt dat een slapend dienstverband in beginsel moet worden beëindigd als de werknemer dat wenst en dat de werkgever geen redelijk belang heeft (bijvoorbeeld door re-integratiemogelijkheden) bij de voortduring van de arbeidsovereenkomst. Bij die beëindiging hoort het betalen van een transitievergoeding ter hoogte van de transitievergoeding op de dag na die waarop de werkgever de arbeidsovereenkomst wegens de langdurige arbeidsongeschiktheid zou kunnen beëindigen. Kortom, een transitievergoeding alsof de arbeidsovereenkomst na 104 weken van ziekte is opgezegd. Dat laatste lijkt gunstig; een werkgever wordt niet gestraft voor de periode waarover hij het dienstverband slapend heeft gehouden. Door de Wet Arbeidsmarkt in balans kan het echter ongunstig uitpakken. Per 2020 wordt de transitievergoeding in veel situaties lager vastgesteld vanwege de nieuwe berekeningsregels. Analoog daaraan wordt ook de compensatieregeling van de transitievergoeding aangepast.

Als de werkgever een nu slapend dienstverband pas vanaf volgend jaar beëindigd, dan zal de transitievergoeding volgens de oude regels berekend moeten worden. De werkgever zal echter compensatie krijgen waarbij rekening wordt gehouden met de nieuwe regels. Het kan dus vanuit financieel oogpunt zinvol zijn om met enige spoed tot beëindiging van de slapende dienstverbanden over te gaan.