Minister Koolmees van Sociale Zaken & Werkgelegenheid heeft Kamervragen beantwoord over de behandeling van Ziektewet-aanvragen in verband met postnatale depressie. Regeringspartij D66 wilde van haar partijgenoot weten waarom UWV dergelijke klachten niet altijd aanmerkt als zwangerschapsgerelateerd en daardoor geen uitkering verstrekt. Voor werkgevers, die met een zieke werknemer en geen vergoeding van loonschade zitten is dat een vervelende boodschap. Zij weten immers niet anders dan dat ziekte als gevolg van zwangerschap en/of bevalling niet voor hun rekening komt.

Koolmees legt uit dat de verzekeringsarts van het UWV bij een postnatale depressie in elk individueel geval beslist of er een causaal verband aannemelijk is tussen de arbeidsongeschiktheid ten gevolge van die depressie en de zwangerschap of bevalling.  Bij de beoordeling maakt de verzekeringsarts gebruikt van de  richtlijn ‘Zwangerschap en bevalling als oorzaak van ongeschiktheid voor haar arbeid’. Als de werkneemster er om verzoekt en toestemming geeft  voor gegevensuitwisseling, kan de verzekering ook informatie van een behandelend arts gebruiken bij zijn beslissing.

Het lastige bij ziekte als gevolg van bevalling is de meldingstermijn die geldt bij de Ziektewet. Een werkneemster die in dienst is bij een werkgever moet zich volgens de Ziektewet uiterlijk op de tweede ziektedag ziekmelden bij haar werkgever. De werkgever moet vervolgens uiterlijk op de vierde dag de ziekmelding aan UWV doorgeven. Zowel werkgever als werknemer moeten dus op de hoogte zijn van het feit dat er recht is op een Ziektewetuitkering en van de termijnen die zij in acht moeten nemen. Te laat melden betekent een boete van 455 euro, maar kan grotere gevolgen hebben.

Er is wel een uitzondering gemaakt voor de situatie waarin de meldtermijn is overschreden omdat de werkgever niet had kunnen weten dat er recht was op ziekengeld. In dat geval moet de ziekteaangifte binnen vier dagen gebeuren na het moment waarop de werkgever wel van de Ziektewetmogelijkheid af kan weten. Het UWV mag de Ziektewetuitkering met terugwerkende kracht met maximaal één jaar toekennen. Toch is het voor de werkgever ondanks deze escape raadzaam om alert te blijven bij ziekte die (mogelijk) aansluit op het bevallingsverlof. De verzekeringsarts moet namelijk vaststellen of de arbeidsongeschiktheid direct aansluitend aan het verlof bestaat. Als de werkneemster pas enkele weken later wordt ziek gemeld, dan zal de verzekeringsarts moeten beoordelen of er aansluitend op het verlof al sprake was van arbeidsongeschiktheid. Koolmees geeft daarover aan: Hoe langer na de bevalling klachten tot arbeidsongeschiktheid leiden, des te minder aannemelijk is het dat er een causaal verband bestaat tussen deze arbeidsongeschiktheid en de doorgemaakte zwangerschap of bevalling’.

Ziektewetuitkeringen aansluitend op het bevallingsverlof worden jaarlijks veel minder vaak toegekend  dan Ziektewetuitkeringen voorafgaand aan het zwangerschapsverlof ( 9.000 versus 66.000). De vergoeding voor de individuele werkgever is er niet minder belangrijk om, zeker gezien het feit dat deze Ziektewetuitkering met een gemiddelde duur van 35 weken, de langste uitkeringsduur kent van alle Ziektewetuitkeringen.