De WIA bestaat alweer meer dan 10 jaar en in die periode zijn er jaarlijks tienduizenden uitkeringsgerechtigden bijgekomen. Deze WGA- en IVA-ontvangers hebben mogelijk ook recht op een aanvullende uitkering vanuit een WIA aanvullingsverzekering. Hun werkgevers worden via premiedifferentiatie of eigenrisicodragerschap aangeslagen voor de WGA-uitkeringen. De risico’s en de financiële verantwoordelijkheden zijn doorgaans duidelijk. Er zijn echter ook ieder jaar tienduizenden 35-minners bijgekomen sinds de invoering van de WIA. Deze vormen in beginsel geen WIA-risico, maar wel als hun arbeidsongeschiktheid toeneemt. Wie draait dan voor dit risico op?

De WIA bestaat alweer meer dan 10 jaar en in die periode zijn er jaarlijks tienduizenden uitkeringsgerechtigden bijgekomen. Deze WGA- en IVA-ontvangers hebben mogelijk ook recht op een aanvullende uitkering vanuit een WIA aanvullingsverzekering. Hun werkgevers worden via premiedifferentiatie of eigenrisicodragerschap aangeslagen voor de WGA-uitkeringen. De risico’s en de financiële verantwoordelijkheden zijn doorgaans duidelijk. Er zijn echter ook ieder jaar tienduizenden 35-minners bijgekomen sinds de invoering van de WIA. Deze vormen in beginsel geen WIA-risico, maar wel als hun arbeidsongeschiktheid toeneemt. Wie draait dan voor dit risico op?

Een 35 minner krijgt geen WIA uitkering, maar als zijn of haar arbeidsongeschiktheid toeneemt tot boven de grens van 35 procent, dan kan er meteen een uitkering worden toegekend. Dat gebeurt als een van de twee onderstaande situaties aan de orde is:

• als de 35-minner binnen vier weken na het einde van de WIA wachttijd meer dan 35 procent arbeidsongeschikt wordt;
• als de 35-minner binnen vijf jaar na het einde van de WIA wachttijd meer dan 35 procent arbeidsongeschikt wordt door dezelfde oorzaak.

Als er vervolgens een WIA uitkering wordt toegekend, dan is het voor de financiële verantwoordelijkheid van de werkgever van belang waar de eerste ziektedag plaatsvond. Dat kan dus bij een werkgever geweest zijn, waar de 35-minner al enkele jaren uit dienst is. WGA-eigenrisicodragersverzekeringen bieden dekking voor dit risico. Hetzelfde geldt voor een eventuele aanvullingsverzekering. Als er sprake is van een WIA-uitkering zonder wachttijd, dan zal de aanvullingsverzekering aangesproken kunnen worden waarop de werknemer verzekerd was op de eerste ziektedag.

De regeling is duidelijk, maar wordt meestal verwarrend als er een nieuwe werkgever in het spel is. Vaak heeft deze nieuwe werkgever met het in dienst nemen van de 35-minner recht op premiekorting. Verder zal de nieuwe werkgever bij ziekte gewoon het loon moeten doorbetalen, maar gedurende de eerste vijf jaren van het dienstverband recht hebben op compensatie vanuit de no-riskpolis. Als de werknemer ziek wordt binnen vijf jaar na de WIA beoordeling en de oorzaak is dezelfde als destijds, dan wordt er een WIA uitkering toegekend. Als er bijvoorbeeld een WGA-uitkering wordt toegekend, dan bedraagt de uitkering 70% (eerste twee maanden 75%) van het verschil tussen het verzekerde loon en het nieuw verdiende loon (in formule 70% * (loon -/- nieuw loon)). Kortom, loondoorbetalingsverplichting bij ziekte een Ziektewetuitkering en een WGA uitkering, waarbij die laatste weer verhaald wordt op de vorige werkgever.

Inkomensadviseurs moeten er goed op letten dat bij de werkgever die een 35-minner in dienst neemt, de inkomensverzekeringen op orde zijn. Als er een no-riskpolis van toepassing is, dan zal de werknemer na afloop ervan (5 jaar) verzekerd moeten worden op de ziekteverzuimverzekering en WGA eigenrisicodragersverzekering. Op de WIA-aanvullingsverzekering zal de 35-minner meteen bij indiensttreding verzekerd moeten worden. Het is afhankelijk van de arbeidsongeschiktheidsoorzaak of deze polis tot uitkering komt, als de 35-minner in de eerste vijf jaar na de WIA beoordeling alsnog in de WIA belandt.  

Vragen over 35-minners? U weet ons te vinden.