De WGA kent een regeling voor werknemers die niet langer volledig arbeidsongeschikt zijn. Dit was tot voor kort een te dure regeling voor eigenrisicodragers, maar Sociale Zaken & Werkgelegenheid gaat het rechtzetten.

De WGA kent een regeling voor werknemers die niet langer volledig arbeidsongeschikt zijn. Dit was tot voor kort een te dure regeling voor eigenrisicodragers, maar Sociale Zaken & Werkgelegenheid gaat het rechtzetten.

Een werknemer die volledig niet duurzaam arbeidsongeschikt is krijgt een WGA-uitkering. Eerst wordt een loongerelateerde uitkering verstrekt en daarna een loonaanvulling. Voor die loonaanvulling geldt dan niet dat de werknemer minimaal de helft van zijn restverdiencapaciteit moet verdienen, hij is immers volledig arbeidsongeschikt. Volledig arbeidsongeschikt betekent dat de werknemer niet meer dan 20 procent van zijn oude inkomen kan verdienen. Voor deze verzekerde gaat pas een inkomenseis gelden nadat hij gedurende 24 maanden meer dan dit bedrag kon verdienen. Dit betekent dat deze verzekerden na de beoordeling waarbij is vastgesteld dat er weer een resterende verdiencapaciteit aanwezig is, 24 maanden de tijd krijgen om aan de inkomenseis te voldoen

De WGA-loonaanvullingsuitkering in deze situatie wordt doorbelast aan de werkgever via de gedifferentieerde premies dan wel komt rechtstreeks voor rekening van de eigenrisicodrager. Bij de eigenrisicodrager wordt 70% van het wettelijke minimumloon (of het lagere dagloon) verhaald en geen rekening gehouden met een eventueel inkomen van de betrokkene.  Dat inkomen wordt echter wel verrekend en kan in de praktijk voor een lagere uitkering zorgen. De regeling van de doorbelasting aan de eigenrisicodrager wordt gewijzigd en gelijk gemaakt aan de doorbelasting aan publiek verzekerde werkgevers.