UWV heeft deze maand een kennisverslag gepubliceerd over WGA-eigenrisicodragen. Uit eerder onderzoek blijkt dat werknemers van eigenrisicodragers vaker en sneller uitstromen uit de WGA. Het is nog onduidelijk of dit (deels) ook extra uitstroom naar werk is. De Universiteit Leiden heeft daarom in samenwerking met UWV uitgezocht of eigenrisicodragerschap leidt tot meer uitstroom naar werk vanuit de WGA.

Om meteen maar met de deur in huis te vallen: eigenrisicodragen leidt niet tot meer uitstroom van WGA richting werk. Wel leidt het tot meer uitstroom, maar die gaat richting IVA en richting 35-min. Eigenrisicodragers (en hun verzekeraars) zijn veel actiever op het punt van herbeoordelingen. Maar liefst twee keer vaker wordt voor een werknemer die onder het risico van een eigenrisicodrager valt, een herbeoordeling aangevraagd. Het resultaat mag er zijn. Werknemers van eigenrisicodragers stromen gemiddeld (veel) sneller uit de WGA: 67% van de publiek verzekerde WGA-uitkeringen eindigt binnen tien jaar, ten opzichte van 78% van de uitkeringen die onder eigenrisicodragers vallen. Met name de uitstroom naar de IVA is veel hoger onder werknemers van eigenrisicodragers: 35% van de publiek verzekerde WGA-uitkeringsgerechtigden stroomt binnen tien jaar door naar de IVA voor publiek verzekerden, ten opzichte van 48% bij eigenrisicodragers.

Eigen risico dragen zorgt niet voor een snellere uitstroom uit de WGA naar werk. Voor zowel eigenrisicodragers als publiek verzekerden stroomt 10% van de WGA gerechtigden binnen tien jaar uit naar werk. Kortom; voor de re-integratie hoef je geen eigenrisicodrager te worden. Om een herbeoordeling te laten regelen blijkt eigenrisicodragerschap echter bijzonder zinvol.