Werknemers zijn publiek- en soms aanvullend privaat verzekerd tegen de financiële gevolgen van ziekte en arbeidsongeschiktheid. Om aanspraak te maken op een uitkering moet de schade tijdig bij de publieke en private verzekeraar worden gemeld. Een verzekeraar kan dan zijn schadeproces in gang zetten en idealiter ook zijn steentje bijdragen aan een eventueel re-integratietraject. Een verzekeraar is dus niet gelukkig als

Werknemers zijn publiek- en soms aanvullend privaat verzekerd tegen de financiële gevolgen van ziekte en arbeidsongeschiktheid. Om aanspraak te maken op een uitkering moet de schade tijdig bij de publieke en private verzekeraar worden gemeld. Een verzekeraar kan dan zijn schadeproces in gang zetten en idealiter ook zijn steentje bijdragen aan een eventueel re-integratietraject. Een verzekeraar is dus niet gelukkig als een ziekmelding te laat bekend wordt. Werkgevers en werknemers merken dat door middel van een sanctie die de verzekeraar oplegt. De vormen van opgelegde  sancties lopen nogal uiteen en sommige sancties zijn ronduit onbegrijpelijk.

De sancties voor te laat ziek melden worden het duidelijkst vastgesteld bij de publieke werknemersverzekeringen. Een te late ziekmelding in de Ziektewet kost minimaal 70 euro en de boete kan oplopen tot 455 euro. Ook als de 42e weeksmelding in het kader van de WIA te laat is, kan de sanctie maximaal 455 euro bedragen.

Minder duidelijk wordt het met de te late meldingen bij private WIA-verzekeringen. Bij een te late melding wordt in de polisvoorwaarden meestal gesteld dat er mogelijk gevolgen zijn voor het recht op, of de hoogte van de aanvullende uitkering. De verzekeraar maakt gebruik van deze voorwaarden als hij in zijn belangen wordt geschaad door de te late melding. Het is echter zeer onduidelijk wanneer de belangen van een verzekeraar geschaad worden bij een te late melding op een WIA-aanvullingsverzekering. 

Onlangs kregen we een voorbeeld aangereikt van een inkomensadviseur. In dit geval was arbeidsongeschiktheid niet in de 42e week gemeld, maar 19 weken later. De verzekeraar wilde deze schade alleen in behandeling nemen nadat de werkgever een koopsom had betaald. De verzekeraar berekende voor het vaststellen van de koopsom wat de hoogst mogelijke jaaruitkering van de WIA aanvullingsverzekering zou zijn. Vervolgens werd deze jaaruitkering herleid naar een uitkeringsbedrag voor de overschrijdingsperiode van 19 weken. Van dit bedrag moet de werkgever vervolgens 50 procent betalen.

Bij het vaststellen van deze sanctie vallen een aantal zaken op. Allereerst blijft onduidelijk hoe de belangen van de verzekeraar geschaad worden door deze 19 weken vertraagde melding. Wat had de verzekeraar in deze periode gedaan ter voorkoming van eventuele WIA-instroom? De verzekeraar heeft in ieder geval niet gevraagd naar de ondernomen re-integratieactiviteiten in de bewuste periode. Verder is de berekening van de sanctie een ingewikkeld verhaal en wekt de suggestie dat de te late melding zorgt voor een aanvullende uitkering. De helft van het hoogste gesuggereerde uitkeringsbedrag van het eerste jaar moet de klant als ‘boete’ betalen en dan wordt de schade in behandeling genomen. Dit alles wordt de werkgever gebracht als een doordachte berekening van geschaad belang, maar het is feitelijk gewoon een boete voor te laat melden. Ons advies: neem dat dan op in de voorwaarden. Want de onderliggende berekening en/of suggestie heeft geen verband met het geschade belang. De WIA-aanvullingsverzekering is doorgaans een UWV-volgende verzekering. Wat ons betreft kunnen verzekeraars op het punt van te late meldingen ook beter het UWV volgen.