Eind vorige week heeft minister Asscher het ontwerp van het Tijdelijk besluit experiment vervroegde inzet no-riskpolis Ziektewet (ZW) aangeboden aan het parlement. Dit besluit gaat regelen dat werknemers die niet in dienst zijn bij een werkgever en een jaar ziek zijn, onder de doelgroep van de no-riskpolis gaan vallen. Dit zijn dus vangnetters die de eerstejaarsbeoordeling van de Ziektewet (EZWb) achter de rug hebben. Zodra deze een arbeidsovereenkomst aangaan met een werkgever, komen ze in aanmerking voor de no-riskpolis ingeval van ziekte.

Eind vorige week heeft minister Asscher het ontwerp van het Tijdelijk besluit experiment vervroegde inzet no-riskpolis Ziektewet (ZW) aangeboden aan het parlement. Dit besluit gaat regelen dat werknemers die niet in dienst zijn bij een werkgever en een jaar ziek zijn, onder de doelgroep van de no-riskpolis gaan vallen. Dit zijn dus vangnetters die de eerstejaarsbeoordeling van de Ziektewet (EZWb) achter de rug hebben. Zodra deze een arbeidsovereenkomst aangaan met een werkgever, komen ze in aanmerking voor de no-riskpolis ingeval van ziekte.

De regeling, die ingaat per 1 januari 2017 en eindigt op 1 januari 2022, geeft UWV de mogelijkheid om de hierboven beschreven doelgroep onder de no-riskpolis te brengen. Opvallend is dat het niet per se om werknemers hoeft te gaan die recht hebben op een Ziektewetuitkering. Ook werknemers die bij de eerstejaarsbeoordeling minder dan 35 procent zijn afgeschat, vallen onder de doelgroep. Asscher wil hiermee voorkomen dat werkgevers terughoudend worden om een ‘ZW-35-minner’ in dienst te nemen, als zij weten dat de werknemer langdurig ziek is geweest.

Een werknemer die een jaar ziek is maar een dienstverband heeft met een werkgever valt uitdrukkelijk niet onder de tijdelijke regeling. Asscher vindt dat anders een financiële prikkel bij de werkgever zou ontbreken om de werknemer te re-integreren. Wij zijn het maar ten dele met de minister eens. Het betekent namelijk dat er ongelijkheid ontstaat in de positie van langdurig zieke werknemers. Een ex-werknemer die de eerstejaarsbeoordeling heeft gehad is dankzij de no-riskpolis interessant voor een nieuwe werkgever. Een werknemer die een doorlopend dienstverband heeft en in het tweede ziektejaar belandt zal op een gegeven moment ook moeten beoordelen of tweede spoor re-integratie aan de orde is. Voor een nieuwe werkgever is werk aanbieden aan deze werknemer weinig risicovol zolang het dienstverband met de oude werkgever in stand blijft en er sprake is van detachering. Nadat de periode van 104 weken loondoorbetaling bij ziekte voorbij is, zal normaliter het dienstverband bij de oude werkgever worden beëindigd. Het is dan afhankelijk van de WIA beoordeling of de werknemer in aanmerking komt voor de no-risk polis. Als dat niet het geval is, dan vormt de nieuwe werknemer niet alleen een risico op loondoorbetaling bij ziekte, maar ook op verhaal van een eventuele WGA-uitkering. Geen aantrekkelijk vooruitzicht voor een nieuwe werkgever.