Een werknemer die ziek is moet van zijn of haar werkgever passende arbeid aangeboden krijgen. Dan moet een werkgever natuurlijk wel weten wat de werknemer voor arbeidsmogelijkheden heeft en dat weet de bedrijfsarts. De werkgever mag van de arts daarentegen weer niet

Een werknemer die ziek is moet van zijn of haar werkgever passende arbeid aangeboden krijgen. Dan moet een werkgever natuurlijk wel weten wat de werknemer voor arbeidsmogelijkheden heeft en dat weet de bedrijfsarts. De werkgever mag van de arts daarentegen weer niet weten waaruit de gezondheidsklachten bestaan en dat maakt de praktische uitwerking van het aanbieden van passende arbeid soms lastig. Dat ondervond ook een arts die in opleiding was tot bedrijfsarts.

In dit geval verving de arts een zieke collega bij een spreekuur met een zieke werkneemster. Na afloop schreef de arts aan de werkgever een verslag waarin de volgende passage was opgenomen:

De belastbaarheid gaat nog op en neer. Mevrouw volgt hiervoor 1-2x/week een gerichte behandeling bij een deskundige. Daarnaast heeft mevrouw voor haar fysieke klachten wekelijks een behandeling bij een andere deskundige.

Als de werkneemster naast behandeling van haar fysieke klachten nog andere behandeling nodig heeft, dan moeten dat wel psychische klachten zijn. Impliciet meldt de arts met deze formulering dus aan de werkgever dat zijn werkneemster onder andere psychische klachten heeft. Dat mag niet, vindt het Regionaal Tuchtcollege voor de gezondheidszorg die de klacht van de werkneemster heeft ontvangen. Omdat het hier geen bewuste actie, maar een onhandige formulering was, volstaat het college met een waarschuwing richting de bedrijfsarts in opleiding. Deze zelf vindt dat ze een leermoment gehad heeft en heeft excuses gemaakt aan de zieke werkneemster.

Privacy blijft een lastig dingetje en we vroegen ons dan ook af wat de arts het beste had kunnen melden over de medische behandeling van de zieke werkneemster. We vroegen het aan een privacydeskundige van ons zusterbedrijf ENgage. Zij geeft aan dat de arts had kunnen volstaan met de mededeling dat  de werkneemster zich voor haar beperkingen onder behandeling heeft gesteld en dat dit is geverifieerd op basis van informatie uit de curatieve sector. Vervolgens had de arts, indien nodig, kunnen aangeven dat de werkneemster bepaalde dagdelen per week niet beschikbaar voor arbeid is  i.v.m. behandeling. Tja, dat klinkt eigenlijk wel weer heel logisch.