In 2018 heeft onderzoeksbureau APE onderzoek uitgevoerd naar de rol van private verzekeraars in het hybride WGA-stelsel. De onderzoekers zagen een omslag waarbij private verzekeraars steeds meer aan actieve schadelastbeheersing gingen doen. Toenmalig minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Wouter Koolmees heeft toegezegd te willen monitoren of deze ontwikkelingen doorzetten. Dat onderzoek heeft plaatsgevonden, waarbij de nadruk is gelegd op (re-integratie)dienstverlening.

APE heet inmiddels Significant APE en heeft diepte-interviews gevoerd met UWV, Achmea, Nationale Nederlanden, ASR, Sazas en Acture. Uit de gesprekken is naar voren gekomen dat de actieve schadelastbeheersing onder meer resultaat is van de mens centraal stellen. UWV en private verzekeraars zitten aan het stuur, maar betrekken de (ex-)werknemer bij de invulling van het traject. Er wordt aan de private kant minder snel ingezet op snelle plaatsing, maar beoordeeld hoe het best een duurzame plaatsing tot stand kan komen. Dat is bijvoorbeeld door  vrijwilligerswerk of mantelzorg als een opstapje te gebruiken. Ook omscholing nodig of een beroepskeuzetest passen in dit beeld. Verder zijn er weinig veranderingen qua inhoud van re-integratie geweest de afgelopen jaren. Ook zijn er geen duidelijke trends wat betreft het aantal ingezette interventies volgens respondenten. Wel hebben sommige verzekeraars interventiebedrijven opgekocht. In deze gevallen kan er eerder overgegaan worden tot het inzetten van interventies, al kunnen hier soms ook commerciële redenen achter zitten. Ook als er per verrichting betaald wordt binnen het contract, leidt dit tot een grotere kans op inzetten van interventies.

Niet veel nieuws onder de zon dus, maar wel verdere professionalisering van de dienstverleners aldus de partijen, hetgeen resulteert in efficiëntere werkprocessen. Er wordt meer gebruik gemaakt van big data, onder meer bij re-integratie. Resultaten van providers worden vergeleken en gebenchmarkt in de providerboog. Op de private markt werken veel partijen met preferred suppliers.

Positieve noot in het onderzoek is de constatering van verzekeraars dat werkgevers steeds minder voor eigenrisicodragerschap kiezen vanwege financieel voordeel op de korte termijn. Werkgevers kiezen ook voor het eigenrisicodragerschap om grip te krijgen op re-integratie. Werkgevers worden vanuit maatschappelijke verantwoordelijkheid en onder invloed van krapte op de arbeidsmarkt ook bereidwilliger mee te werken aan re-integratie volgens de geïnterviewden.

Dan moet dat allemaal wel kunnen natuurlijk. Slechts een klein deel van werknemers van publiek verzekerde werkgevers en eigenrisicodragers hervatten het werk: meer dan 90% van de werknemers hervat het werk niet. Werknemers van eigenrisicodragers hebben bij instroom substantieel vaker werk (naast hun uitkering) dan werknemers van publiek verzekerde werkgevers, maar vijf jaar later is dit verschil verdwenen. Werknemers van publiek verzekerde werkgevers vinden in de vijf jaren na instroom namelijk vaker een nieuwe baan en hebben een iets grotere kans om bestaande banen te behouden dan werknemers van eigenrisicodragers.

Onderdeel van het onderzoek was ook om te kijken hoe werknemers de dienstverlening in de hybride markt ervaren. We kunnen een samenvatting geven van de onderzoeksresultaten, maar gaan u daar niet mee vermoeien. In totaal is het Significant APE namelijk gelukt om slechts 32 werknemers te spreken.