Een arbeidsongeschikte werknemer komt na de WIA-wachttijd in aanmerking voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. De WIA-beoordeling bestaat onder andere uit een arbeidsdeskundig onderzoek, waarbij functies worden gezocht in het zogeheten claimbeoordelings- en borgingssysteem. Dat het zinvol is om te weten hoe dit systeem werkt, maakte een rechtszaak onlangs duidelijk.

De arbeidsdeskundige bij de WIA-beoordeling stelt vast wat een WIA-aanvrager nog kan verdienen en bepaalt daarmee het arbeidsongeschiktheidspercentage. Dit doet hij of zij door op basis van de belastbaarheid die door de verzekeringsarts is vastgesteld, functies te zoeken die in het belastbaarheidsprofiel passen. De arbeidsdeskundige gebruikt hiervoor een geautomatiseerd systeem: het claimbeoordelings- en borgingssysteem (CBBS). In CBBS worden kenmerken van personen vergeleken met kenmerken van arbeid. Hiervoor is een bestand beschikbaar van functies die concreet voorkomen op de Nederlandse arbeidsmarkt. Het CBBS voert op grond van de gegevens van de WIA-aanvrager een geautomatiseerde voorselectie uit. In deze voorselectie worden alle functies uitgesloten die te hoge eisen stellen aan de cliënt. Wat resteert zijn functies die mogelijk uitgevoerd kunnen worden door de WIA-aanvrager. Uiteindelijk selecteert de arbeidsdeskundige drie verschillende, passende functies waarmee de WIA-aanvrager het meest zou kunnen verdienen. De middelste daarvan, voor wat betreft hoogte van inkomen, wordt vergeleken met het maatmanloon van de WIA-aanvrager. Kan de WIA-aanvrager met die middelste functie minder verdienen dan hij voor het moment dat hij arbeidsongeschikt werd verdiende, dan is hij arbeidsongeschikt. Hoe groter het verschil, hoe hoger het arbeidsongeschiktheidspercentage.

Een werknemer was na een WIA-beoordeling in de WGA beland. Er werd een aantal beperkingen vastgesteld en dat de werknemer maximaal 20 uur in de week kon werken. De uitslag van de beoordeling was net iets meer dan 65% arbeidsongeschiktheid. Er werd een loongerelateerde uitkering toegekend die na twee jaar, zonder verzekeringsgeneeskundige en arbeidsdeskundige beoordeling, is omgezet in een WGA-vervolguitkering. Zowel de ex-werkgever als de ex-werknemer maken bezwaar tegen deze beslissing. Na het bezwaar en beroep volgen bezoeken aan verzekeringsartsen en uiteindelijk ook nieuwe vaststellingen van arbeidsongeschiktheid, met als resultaat: minder dan 35% arbeidsongeschiktheid.

Naast dat de werknemer zijn medische beperkingen niet juist vindt vastgesteld, stelt hij dat de arbeidsdeskundige beoordeling niet klopt. De arbeidsdeskundige moet drie verschillende functies selecteren, maar twee van de drie functies lijken volgens de werknemer te veel op elkaar. De arbeidsdeskundige moet de werknemer gelijk geven en draait alles terug. De werknemer wordt weer ingedeeld in de oude arbeidsongeschiktheidsklasse 35 – 80% arbeidsongeschiktheid, maar is het ook daar niet mee eens.  De rechter geeft de werknemer gelijk. Er zijn geen drie verschillende functies gebruikt voor de beoordeling, maar slechts twee. Als er geen drie verschillende functies zijn die de werknemer kan uitvoeren, dan is er maar één uitkomst mogelijk: volledige arbeidsongeschiktheid.

Duidelijk wordt dat de werking van CBBS best ingewikkeld kan zijn en dat de impact van (onjuist) gebruik groot is. Zowel voor de werknemer als de werkgever die financieel verantwoordelijk is voor de WGA-uitkering. Gelukkig kan de werking van CBBS uitstekend worden uitgelegd. Waar? Bij Enkwest natuurlijk! Meer informatie