Een Ziektewet-eigenrisicodrager heeft als voordeel ten opzichte van een publiek verzekerde werkgever dat de Ziektewet-schadelast kan worden beïnvloed. De eigenrisicodrager is verantwoordelijk om de re-integratie vorm te geven en samen met de (ex-)werknemer op zoek te gaan naar passend werk. Als het van werknemerszijde niet gaat zoals de bedoeling is, dan kan de eigenrisicodrager een maatregel opleggen. Daar is echter wel het UWV voor nodig en het UWV wijzigt op dit punt de spelregels.

Als er een beslissing moet komen over een wijziging in een Ziektewetuitkering, dan kan het nodig zijn dat de eigenrisicodrager het UWV in moet schakelen. De eigenrisicodrager stuurt het UWV dan het formulier ‘Verzoek om een beslissing over de Ziektewet-uitkering’. Op het formulier moet de eigenrisicodrager een advies geven aan UWV over de uitkomst van de beslissing. De eigenrisicodrager moet daarbij duidelijk uitleggen hoe zij tot het advies is gekomen en ook aanvullende informatie als dat nodig is meesturen. Zo’n beslissing moet ook worden aangevraagd als de eigenrisicodrager een maatregel oplegt omdat de (ex-)werknemer in overtreding is. Een werknemer is bijvoorbeeld zonder geldige reden niet verschenen op het spreekuur van de bedrijfsarts, of werkt niet voldoende mee aan een scholingstraject.

Een maatregel bestaat meestal uit het procentueel verlagen van de uitkering. Die verlaging kon tot voor kort door de eigenrisicodrager worden doorgevoerd per de datum van de overtreding van de werknemer, als in die periode de Ziektewetuitkering nog niet betaald was. Het UWV gaat deze praktijk echter veranderen. Vanaf 20 november 2025 bepaalt het UWV de ingangsdatum van een maatregel op de eerste dag van de betaalperiode na de beslissing. Voor de eigenrisicodrager betekent dit dat bij de aanvraag van een beslissing doorgegeven moet worden of de Ziektewetuitkering per maand of per 4 weken wordt betaald. De reden van deze wijziging is volgens UWV vereenvoudiging van het maatregelenproces.