Bij UWV is een artsentekort en eigenrisicodragerschap geeft dan potentieel verlichting. Bij eigenrisicodragers ligt de uitvoering van de Ziektewet immers bij de werkgever die het zelf doet of uitbesteedt aan een dienstverlener. Dat is echter niet zo voor de eerstejaars Ziektewetbeoordeling. Het UWV moet deze beoordeling ook voor eigenrisicodragers uitvoeren. Hier gaat uiteraard ook veel artsencapaciteit naar toe. Er waren vergevorderde plannen om minder tijd kwijt te zijn aan deze beoordelingen, maar dat kost teveel tijd.

Het plan was om per 1 juli 2024 te gaan werken op basis van een convenant tussen het UWV en private uitvoerders van de Ziektewet. Het UWV zou alleen een EZWb verrichten als de werkgevers en uitvoerders inschatten dat het zinvol is. Aan de hand van een gezamenlijk ontwikkelde screeningswijze EZWb moesten eigenrisicodragers bepalen of een EZWb leidt tot uitstroom uit de ZW en een beoordeling door UWV dus zinvol is. Deze werkwijze zou dan grotendeels overeenkomen met de werkwijze die UWV inzet bij publiek verzekerde werkgevers.

In het convenant zou worden vastgelegd dat de gevraagde informatie voor de beoordeling compleet en tijdig wordt aangeleverd. Zo niet, dan zou er geen beoordeling worden uitgevoerd. Om het convenant goed te kunnen laten werken is het voor UWV nodig om centrale regie te voeren op de aanvragen die decentraal binnen komen. Dat is op dit moment iets teveel van het goede. UWV werkt momenteel hard om de achterstanden in de WIA weg te werken. Deze prioritering heeft consequenties, waardoor UWV op dit moment geen Eerstejaars Ziektewetboordeling-convenant sluit, omdat ze niet aan de daarbij horende afspraken kan voldoen.

Gelukkig blijven UWV en private partijen die betrokken zijn bij de Ziektewetuitvoering bereid om de effectiviteit, eenduidigheid en snelheid in het proces van beoordelen te bevorderen.