Veel geklaag over de Autoriteit Persoonsgegevens in verzekeringsland. Met inkomensverzekeringen voor werknemers is het best handig om een boel te weten van werknemers, maar dat mag niet van de nationale privacywaakhond. Zo mag je wel de complete NAW-gegevens van een werknemer gebruiken, maar niet zijn BSN-nummer. Dat is namelijk een tot de persoon herleidbaar nummer, tja. Over ziekte en arbeidsongeschiktheid schiet de Autoriteit al helemaal in de kramp. Ziekte is blijkbaar iets wat in de grootst mogelijke privacy ondergaan moet worden. Het gevolg is dat werkgevers en verzekeraars de zieke werknemer massaal met rust laten. De patiënt ervaart daardoor een dusdanig gebrek aan aandacht, dat de enige oplossing is om de kwaal tot achter de komma op de voor iedereen toegankelijke facebookpagina te beschrijven. ‘Misschien zijn we met dat privacy-gebeuren wat doorgeslagen’, dacht ik vorige week toen ik een tandartsfactuur wilde betalen.
Een tijdje geleden had ik de zoveelste beugelnota van dochter duimschade ingediend bij de verzekeringsmaatschappij. Omdat de vergoeding ervan wat langer duurde dan mij en vooral mijn tandarts lief was, besloot ik op mijn persoonlijke pagina van de zorgfinancier in te loggen om uit te vinden wat de stand van zaken was. Ik kwam daar wel een declaratie van onze favoriete dochter tegen, maar het was me onduidelijk of dit om de bewuste tandartsnota ging. Helaas kon ik de details van de zorgnota niet inzien. Let op; dit is de ongevraagde toelichting die de verzekeraar erbij vermelde:
U kunt de zorgkosten van uw kind tot 12 jaar inzien in het vergoedingenoverzicht. Na zijn of haar 12e verjaardag ziet u om privacyredenen geen details meer.
Het stond er echt, ik heb het minstens elf keer herlezen. Het kind moet dus beschermd worden tegen inbreuk op zijn of haar privacy van de bloedeigen ouder. De wereld op zijn kop, zo weet iedere vader. Vanaf het moment dat een kind kan praten heb je geen enkele privacy meer. Kinderen eigenen zich vanaf dat moment het recht toe om zich overal en overal ongevraagd met jou en jouw handelen te bemoeien. In het begin lijken de veertig ‘waarom’-vragen die per dagdeel op je worden afgevuurd nog wel een grappige manier om je wijsheid te delen. Zodra er echter drie kinderen op de wereld zijn gezet, die zowel het nieuwsgierigheids- als het eigenwijsheids-gen van jouw partner hebben geërfd, verlang je er permanent naar om met rust gelaten te worden.
Dat met rust gelaten worden is een lastig dingetje. In huize Vluggen staat onze laatste aanwinst ’s ochtends vroeg juichend op terwijl wij nog ons laatste stukje slaap afmaken. Als wij ’s avonds weer terugkeren in de echtelijke sponde, is onze eerste aanwinst nog lang niet aan de broodnodige slaap toe. Er is dus altijd kind. Ook als je er net niet op zit te wachten, omdat je met aardse zaken moet bezig houden als de stoelgang, het in elkaar zetten van een IKEA-kast of een vorm van minnekozen op zondagochtend.
Na het lezen van de ‘recht-op-privacy-voor-pubers-tekst’ op de site van de zorgbemoeial besloot ik dat het roer in huize Vluggen drastisch om moest. Voortaan zou ik volledige openheid van zaken geven om zo ons kroost het belang van privacy in te laten zien. Het moet gezegd; de eerste resultaten zijn bemoedigend.
Zo kwam zoon nr. 1 diezelfde dag nietsvermoedend het toilet binnengelopen. Terwijl hij aan de grond genageld stond, liet ik, als koning op den troon gezeten, langzaam mijn krant zakken. Met een tevreden glimlach voegde ik hem toe dat ik blij was met dit vader-en-zoon-contactmoment en of er wellicht iets was wat ik voor hem kon betekenen. Sindsdien heb ik hem alleen nog bij het avondeten gezien, volgens mij ontwijkt hij me. Ook zoon nummer twee is al een tijdje niet in mijn buurt geweest. Ik heb hem dit weekend mee naar de zolder genomen. Terwijl ik hem stevig aan zijn bovenarmpje vasthield zodat hij niet weg kon, heb ik een stapel fotoalbums met hem doorgenomen en hem alle, mij bekende en onbekende familieschandalen op zijn verkreukelde mouw gespeld. Ik kan u vertellen; het woord ‘waarom’ heb ik al in geen dagen meer uit zijn mondje gehoord.
Afgelopen zondagochtend was wellicht het grootste succes te vieren. Ik had de deur van de slaapkamer namelijk niet op slot gedaan. Toen dochterlief zonder kloppen de kamer in huppelde om mevrouw Vluggens oordeel over haar twijfelachtige kledingkeuze te vernemen, deed ze een gruwelijke ontdekking die de komende jaren niet van haar netvlies te branden zal zijn. En óf zij voortaan zal kloppen!
Mevrouw Vluggen, die ik onfortuinlijkerwijs niet van mijn privacyplannen op de hoogte had gesteld, was overigens minder gelukkig met de situatie. Een reden om te kloppen op onze slaapkamerdeur zal er de komende tijd waarschijnlijk dus niet zijn. Het blijft een moeilijk terrein, die privacy.
Een selectie van eerder verschenen En-kwesties is in boekvorm verschenen en verkrijgbaar voor € 7,50. De opbrengst van het boekje is bestemd voor het Koningin Wilhelmina Fonds (KWF). Wilt u een of meerdere boekjes ontvangen? Mail Willeke en het komt voor elkaar!