Ondernemers worden momenteel beter beschermd tegen ziekte en arbeidsongeschiktheid dan werknemers. Een werknemer heeft weliswaar de WIA, maar een ondernemer heeft de NOW. Waar een werknemer een uitkering krijgt als hij minstens 35% arbeidsongeschikt is, krijgt een ondernemer al een uitkering als zijn bedrijf 20% arbeidsongeschikt is. Voor de werknemer geldt het strakke criterium van gangbare arbeid binnen de WIA, voor de NOW-regeling gaat het om beroepswerkzaamheden. Bij het vaststellen van een WIA-uitkering wordt het loon van de werknemer gemaximeerd, bij een uitkering voor de ondernemer worden de lonen met 40% opgeplust. Het zij zo, mij hoor je niet klagen, dat zit eenvoudigweg niet in me. Ondernemers mekkeren vreemd genoeg wel. Het is met hen ook nooit snel goed, maar ik denk een oplossing te hebben.

Werknemers doen er alles, maar dan ook alles aan om hun werkgevers tevreden te houden. Waar het kan steken we de helpende hand uit, soms wel een hele werkdag lang. Nu wordt ook nog door de overheid de helpende NOW-hand uitgestoken, maar toch is het niet goed. Dat ligt aan de vorm. De NOW-regeling vergoedt namelijk de loonkosten van werknemers aan de werkgever. Koolmees wekt op die manier de indruk dat werkgevers niet meer in staat zijn hun werknemers te betalen, waarmee de werknemer door de werkgever als probleem wordt ervaren. Dat is natuurlijk een misvatting. Het echte probleem is de NOW-regeling zelf, die als sluitstuk van alle coronamaatregelen ons land verandert in een communistische samenleving.

De overheid betaalt via de werkgever het loon van de werknemers. De staat bepaalt daarnaast wie mag werken, op welke plek, op welke afstand van elkaar en hoe men zich naar de werkplek dient te begeven. De werknemer ondergaat het gelaten; de economie is in elkaar gezakt dus kan hij het lekker rustig aan doen. Protesteren kan ook niet, want bijeenkomsten zijn door het Politbureau zo goed als geheel verboden. Tel alles bij elkaar op en we zijn allen aan het werk in een joekel van een sovchoz. Onder leiding van ondernemerspartij VVD viert het communisme zijn revival in ons Koninkrijkje. Geen wonder dat al die nutteloos gemaakte werkgevers chagrijnig worden. Geen wonder ook dat hordes Russen in Polen een tewerkstellingsvergunning aanvragen om zich vervolgens door een Poolse werkgever in Nederland gedetacheerd te krijgen. Vroeger was alles beter, weten zij maar al te goed.

De werkgevers zijn allen NOW-moe en we moeten de regeling zo snel als mogelijk cosmetisch aanpassen. De regeling moet duidelijk maken dat niet de loondoorbetaling aan de werknemer een probleem is, maar het onvermogen van de werkgever om in veranderende omstandigheden zijn bedrijf fatsoenlijk draaiende te houden. De NOW-regeling wijzigt daarom in een regeling voor Niet-Ondernemende-Werkgevers, of Niks-Omzettende-Werkgevers voor mijn part. De werkgever wordt zo op zijn verantwoordelijkheid gewezen en zal beschaamd doch dankbaar zijn faalfooi van de staat, mede mogelijk gemaakt door onze belastingcenten, aanvaarden. Nu moet ik er nog wel even voor zorgen dat mijn werkgever, verder een bijzonder aardige kerel overigens, deze nieuwsbrief niet onder ogen krijgt. Hij zou anders zomaar eens kunnen vergeten om deze maand de NOW-vergoeding om te zetten in salaris voor zijn -tot voor kort- favoriete werknemer.