De Algemene Werkgeversvereniging Nederland (AWVN) feliciteert in een open brief minister Karien van Gennip met haar benoeming. Algemeen directeur Raymond vindt haar benoeming een inspirerend signaal naar jonge vrouwen in Nederland dat topfuncties ook voor hen binnen bereik zijn en dat hun dromen en ambities groot mogen zijn. Dat moet hij natuurlijk zelf weten, maar al die aandacht voor grote dromende ambitieuze vrouwen richting de top heeft ook een keerzijde. Ik moest daaraan denken toen de monteur een plukje haar voor mijn neus heen en weer bungelde.

We kunnen stellen dat mevrouw Vluggen het inspirerende signaal van minister Van Gennip niet meer nodig heeft. Het is haar van harte gegund en dat het betekent dat ze vaak buiten de deur werkt neem ik op de koop toe. Het gevolg daarvan en, toegegeven ook een beetje door corona, is dat ik vooral thuis werk. Thuiswerk is makkelijk te combineren met huiswerk. Tussen het schrijven van nieuwsbrieven en adviezen door stop ik de was in de machine en stof in de zuiger. In de pauze even naar Appie of Dirk en in de namiddag twee stapjes zetten van kantoor naar keuken. Alle taken die van oudsher aan het domein van de huisvrouw werden toebedacht zijn langzaam maar zeker in het pakket van de thuiswerker verdwenen. Dat is niet het enige oorspronkelijke vrouwelijke kenmerk dat mij is komen aanwaaien dankzij thuiswerk. Door enerzijds de enorme afname in lichamelijke beweging vanwege een tekort aan woonwerk-afstand en anderzijds de vergeefse poging om mijn calorie-inname daarop aan te passen, heb ik inmiddels een soort van borstjes ontwikkeld.

Het is al met al een beetje wennen en soms voelt het alsof er toch wat mannelijkheid wordt ingeleverd. Dat inleveren komt echter pas volledig tot wasdom als er een ‘mannetje’ wordt ingeschakeld om een klus uit te voeren. Zo moest er vanochtend bij de familie Vluggen een loodgieter worden ingeschakeld om het probleem van een lekkend bad te verhelpen. Zo’n veertig jaar geleden was de beste man waarschijnlijk verwelkomd door de vrouw des huizes al dan niet in badjas, zo niet vandaag de dag. Ik heb bij het opendoen van de deur altijd meteen de indruk dat zo’n ‘mannetje’ je aankijkt alsof je mislukt bent, aangezien je zelf het euvel niet hebt kunnen tackelen. Of je even een kop koffie voor hem kan zetten. Wel ja.

Na een kwartiertje herrie werd ik op het plaats delict ontboden. De snor stond naast een op zijn kant gekanteld bad en had een grote kluwen mensenhaar in zijn knuist. Ik meende het te kennen als het prachtige kastanjebruine haar van mijn inspiratie, maar daar was mannetje niet in geïnteresseerd. Ik diende de handel voortaan beter te onderhouden en nog een bak koffie te maken.

Zo leer ik iedere dag weer wat bij als trouwe thuiswerker. Maar het valt allemaal niet mee. Gelukkig las ik ook een (ander) positief gevolg van het toenemend aantal mannen dat thuisblijft; volgens Interpolis is het aantal arbeidsconflicten met 19% afgenomen.