Jetta Klijnsma heeft een kortingswebsite geopend voor werkgevers. Nobele werkverschaffers krijgen namelijk premiekorting bij het in dienst nemen van iedere werknemer die wat mankeert: te jong, te ziek, te oud, te werkloos of een combinatie ervan. De site is nodig omdat er inmiddels zoveel verschillende soorten korting zijn ontstaan, dat je minimaal drie titels achter je naam moet hebben eer je voldoende bewezen verstandelijke vermogens hebt om het nog enigszins te kunnen begrijpen. Nu zou je, in plaats van een complete site te bouwen om korting uit te leggen, natuurlijk ook de kortingsregeling simpeler kunnen maken. Ik moest daaraan denken toen ik afgelopen weekend met mevrouw Vluggen op stap was.
We waren met een goede reden op stap, onze keuken is namelijk aan vernieuwing toe. Het loslatende plastic maakt ons nepgranieten aanrechtblad nog nepgranieteriger, de vaatwasser wast inmiddels net zo slecht af als om het even welk van onze kinderen en de te laag hangende afzuigkap maakt meer lawaai dan frisse lucht. Bovendien wil mevrouw Vluggen, die overigens zelden tot nooit in de buurt van het aanrecht te vinden is, een kookeiland, koelkast met ijsblokjesmachine, een quooker, een afzuigkap die omhoog komt uit het aanrecht en zo’n ingebouwd koffiezetapparaat hebben. Mijn wensenlijst is een stuk bescheidener: iets meer ruimte en een afzuigkap waar ik niet drie keer per dinerbereiding m’n harses aan stoot.
Na het saldo op de spaarrekening gecheckt te hebben, gingen we vol goede moed richting een tiental keukenzaken die gek genoeg allen pretendeerden de goedkoopste te zijn. Ook toevallig was dat het bij alle zaken het allerlaatste weekend van megakortingen was, overigens zonder dat er ergens een exacte laatste datum genoemd werd. Nou ja, duidelijk was in ieder geval dat de familie Vluggen voor een klein prijsje een grandioze keuken zou gaan aanschaffen.
Al snel werd me duidelijk dat het helaas geen eenvoudige klus ging worden. Er blijken grofweg drie soorten keukenmodellen op de markt te zijn: ‘nostalgische’ keukens die eigenlijk gewoon oubollig genoemd moeten worden, ‘moderne keukens’ die in feite het best omschreven kunnen worden als ‘uitgesproken lelijk’ en ‘landelijke keukens’ die je je alleen maar kunt voorstellen in het huis van je schoonouders. Gelukkig bleef mevrouw Vluggen al in de vijfde zaak met een gilletje staan bij actiemodel huppeldepup, die toevallig alleen vandaag voor de helft van de helft was. Enthousiast klapte ze in haar handjes bij het ingebouwde espressoapparaat en leunde met een gelukzalige glimlach tegen het kookeiland. Dat was het sein voor een stropdasmeneer met heel erg veel grote witte tanden om handenwrijvend een kopje koffie aan te bieden.
Na een half uur bleek dat de wensen van mevrouw Vluggen niet matchten met het saldo op onze spaarrekening. De ingebouwde espressodruppelaar moest wijken en het kookeiland kon als Atlantis verdwijnen in de culinaire oceaan. Ook de ijsblokjesmachine smolt voor de ogen van mijn keukenprinses weg en haar droom van een quooker ging in stoom op. De afzuiglift kostte helaas net zoveel als een complete keuken dus die ging het ook niet redden. Een granieten aanrechtblad was gelukkig wel mogelijk, maar helaas bleek de maat die wij nodig hebben niet standaard en dus zeer kostbaar om te maken. Of we misschien nog een kop koffie wilden.
Goed. Toen ik uiteindelijk de moed opgaf en opstond, ging er ineens een kortingscarrousel aan. De stropdas sommeerde me weer te gaan zitten en hij ging even overleggen wat ‘hij voor ons kon betekenen’. Een kwartier later kwam hij terug en schoof een papiertje in mijn richting. Wat nog over was van de droomkeuken van mevrouw Vluggen had onverwacht een aantrekkelijker prijskaartje gekregen. We kregen, omdat hij het ons gewoon enorm gunde, korting op de apparatuur. Nu werd ik enthousiast en stond met een chagrijnig gezicht weer op, trok m’n jas aan om vervolgens op verzoek van meneer Korting weer te gaan zitten. We kregen bij wijze van uitzondering korting op de montage. Vervolgens op de bezorging, daarna op de BTW en op de verlichting. Het is dat mevrouw Vluggen mijn sta-op-en-ga-maar-weer-zitten-sessie op een gegeven moment afkapte met de woorden: ‘Ja ja, ’t is wel goed zo, waar moet ik tekenen?’ anders hadden we die hele handel na een paar uur waarschijnlijk gratis kunnen meenemen.
Nu hebben we dus een bijna gratis keuken, die overigens bij de concurrent voor een lagere prijs in de folder staat. Desondanks ben ik dolblij, want ik heb in ieder geval meer ruimte en hoef de komende 15 jaar niet meer naar meneer Korting. Mevrouw Vluggen daarentegen vindt dat we er voor hetzelfde geld ook nog wel een ingebouwd espressoapparaat, een kookeiland, een.. nou ja, u weet wel. Dat ga ik de komende 15 jaar waarschijnlijk iedere dag horen terwijl ik m’n hoofd aan de nieuwe afzuigkap stoot. Laten we alsjeblieft hopen dat er bij de aanschaf van de volgende keuken een keukenkortingssite bestaat.