Terug naar overzicht
01 oktober 2012

En-kwestie: Koffie voor de manager (oktober 2012)

 

Inschrijven voor onze gratis Digi-kwest nieuwsbrief.

Vorige editie heb ik bij u mijn hart mogen luchten aangaande enkele kantoorperikelen. Er is echter meer narigheid. Die narigheid kwam van de week bij mij naar boven toen ik in de krant las dat het beeld van de gestreste manager moet worden bijgesteld. De krant doceerde dat mensen in een leidinggevende positie - gemiddeld gezien - juist meer ontspannen zijn dan mensen zonder leidinggevende positie. De conclusie luidde vervolgens dat managers meer relaxt zijn dan ‘normale’ werknemers. Dat klopt natuurlijk niet. Managers zijn namelijk geen leidinggevenden. Directeuren, dat zijn leidinggevenden. En managers zijn wel degelijk gestrest.

Aangezien stress een grote verzuimveroorzaker is, vind ik dat Enkwest daar eens wat aandacht aan moet besteden. Zeker in onze beroepsgroep, want een manager verzuim die ziek wordt, laat staan een manager WIA die vanwege langdurige stressklachten in de WIA belandt, dat geeft geen pas. Je moet er niet aan denken dat de Telegraaf er lucht van krijgt.
Daarom ontrafelen we vandaag het stressprobleem van den Hollandsche manager en geven een praktische oplossing!
 
Waar komt de gespannenheid van onze managers vandaan? Welnu, de oorzaak ligt hem vooral in onwetendheid. Een manager heeft werkelijk geen flauw idee waar hij mee bezig is. Een bakker bakt, een arts doktert en een bouwvakker vakt bouw. Als iemand zegt dat hij manager is weet je nog niets, geen idee wat zo iemand dan doet voor z’n geld. Er is slechts één uitzondering. Dat is de ICT manager. Het is precies duidelijk wat die doet: software saboteren om je te ergeren. Het is niets anders dan wraak van de ICT manager. Deze slimmerd was vroeger op school een streber, een studiebol en werd mede daarom door jou gepest. Nu pakt hij je  terug. Het is hem gegund, de nerd.
 
Managers moeten, net als mannen thuis, vaak zonder enig gezag te hebben andere mensen iets laten doen. Niet eenvoudig en daarom leren ze in cursussen van andere heel belangrijke managers dat opdrachtjes en plannetjes vertaald moeten worden in onduidelijke frasen als: ‘multidisciplinair fine-tunen door snel te schakelen tussen de intrinsieke motivatoren van de strategische besluitvorming’. Dit taalgebruik heeft ongelukkigerwijs een averechtse uitwerking doordat de toehoorder denkt: geen flauw idee wat die vent wil, maar ik doe maar gewoon wat ik altijd doe en al jaren deed voordat die beste man überhaupt werd aangenomen. De manager is vervolgens niet te benijden. Gaat het goed op zijn afdeling dan moet hij het volgend jaar met een paar mensen minder doen. Als het slecht gaat ook, of hij moet zelf weg. In ieder geval krijgt ie de schuld, hoe dan ook.
 
Alles beschouwd is er een parallel te trekken met een voetbaltrainer. En daar zit hem ook meteen de oplossing.
 
Ga maar na, een voetbaltrainer slaat warrige teksten uit, zegt wat er moet gebeuren maar kan niet garanderen dat het ook gebeurt en kan vertrekken als het resultaat tegenvalt. Een duidelijk vak, een duidelijke titel. Laten we de managers van Nederland dus helpen door hun werkzaamheden duidelijk te omschrijven: zij bepalen voortaan de opstelling en de werknemers bepalen hoe er gespeeld wordt. Bovendien zal het zeer stressverlagend werken door de managers aan te spreken naar de ware aard van hun werk.
Laten we allen nu opstaan, zijn kamer binnenlopen en blijmoedig schreeuwen: kopje koffie trainer?