Zo’n week of acht geleden zei ik tegen mevrouw Vluggen: ‘Dat wordt niets met die kabinetsonderhandelingen’. Hoewel ze beweert dat ik dat nooit gezegd heb, heb ik toch gelijk gekregen. Het is overigens geen kunst om zoiets te voorspellen, want de opzet van kabinetsonderhandelingen deugt van geen kant. Dat hele Catshuisgebeuren is namelijk een verkapte heisessie, een hele lange heisessie. Iedereen die ooit het bittere genoegen van het ondergaan van een heisessie heeft gesmaakt, weet dat dergelijke verplichte bedrijfsuitjes zelden of nooit het gewenste doel bereiken. Belangrijkste oorzaak is dat het doel eigenlijk nooit bekend is.

Mocht u nooit zijn uitgenodigd voor een heisessie die uw belangrijke collega’s wel bijwoonden; ik geef u een beknopte sfeerimpressie. Allereerst vindt een heisessie zelden plaats op een hei. De locatie varieert van de vakantiewoning van de directeur tot een sfeervol vergaderzaaltje in de kelder van een snelweghotel. Voor de heisessie is een adviseur/consultant uitgenodigd (type wortelbroek) die een onbegrijpelijk programma heeft bedacht en graag wil laten zien wat zijn vaardigheden aangaande het ontwerpen van powerpointpresentaties zijn. Verder heeft ieder bedrijf hele belangrijke werknemers die zichzelf graag horen praten. Nou, die gelegenheid wordt hen tijdens een heisessie ruim geboden. Wat kunnen sommige mensen praten, ik vraag me altijd af of hun stropdas te strak is geknoopt en zo de hersenen broodnodige zuurstof onthoudt. Enfin, wanneer meer dan de helft van de deelnemers rode ogen krijgt of knikkebollend onderuit zakt, geeft de adviseur/consultant in zijn rol als gespreksleider aan dat het ochtendprogramma wordt afgerond. Na een teleurstellende lunch is het vervolgens tijd om in deelgroepen aan de slag te gaan. De samenstelling van zulke deelgroepjes is zelden gelukkig. Meestal zijn de zwijgzamen in een groep verenigd, bestaat er een groepje te strakke stropdassen en een derde groep staat buiten te roken en becommentarieert de desastreus verlopen ochtend en probeert het eens te worden over de schuldigen. Aan het eind van de sessie concludeert de adviseur/consultant dat het een zeer inspirerende bijeenkomst is geweest (voor zijn portemonnee, maar dat zegt niemand hardop) hetgeen desgevraagd door alle aanwezigen wordt beaamd. De collega met de hoogste rang sluit vervolgens met net iets te veel tekst over ‘neuzen dezelfde kant op bla..‘ de formele sessie af, waarna iedereen naar de bar rent om op kosten van de zaak zoveel mogelijk naar binnen te werken, de hijssessie. De dag erop gewoon weer lekker werken alsof er nooit iets gebeurd is.

Terug naar de langdurige heisessie op het Catshuis. In de kranten hebben we kunnen zien dat er geen sprake was van deelgroepjes, ze zaten met z’n allen buiten te roken. Ik vraag me af of er in de kelder van het Catshuis ook een horecagelegenheid met vergunning aanwezig is. Je ziet het toch voor je, Maxime Verhagen die de dartpijltjes uit het bord trekt, Fleur Agema die samen met Stef Blok van de karaokefaciliteit gebruik maakt terwijl Mark Rutte nog maar een biertje tapt, hij is niet voor niks met de fiets gekomen. Wat we vergeten is dat wij de werkgevers zijn van die gasten en dat wij hun salaris hebben betaald gedurende de gehele nutteloze heisessie. Toen ze weer gewoon naar kantoor gingen bleek dat twee dagen hard werken meer opleverden dan het verblijf van 7 weken in het Catshuis. Is het streven van de overheid niet dat er meer gewerkt moet worden? Gratis tip van de En-kwestie: de Wet verbod op de heisessie!