Minister Asscher heeft iets doms gedaan. Hij heeft John de Wolf als boegbeeld in dienst genomen om 50-plussers aan het werk te helpen. Voor wie John de Wolf niet kent: het betreft hier een oud-speler van Feyenoord. In zijn beste jaren was het een woest uitziende verdediger, die continu voorbij werd gelopen door Dennis Bergkamp (ik ga er vanuit dat deze geniale aanvaller geen introductie behoeft). Door De Wolf als boegbeeld neer te zetten, schilder je de werkloze 50-plusser dus eigenlijk een beetje af als loser. Asscher zal gedacht hebben: ‘Bergkamp heeft al een goede baan, maar met het in dienst nemen van De Wolf is er in ieder geval één 50-plusser aan het werk geholpen’. Nou ja, hij lijkt me in ieder geval het verkeerde voorbeeld en gaat waarschijnlijk weinig effect sorteren. Nu is het ook lastig om het goede voorbeeld te zijn. Ik moest daar vanmorgen aan denken toen zoon nr. 1 de kamer binnen sjokte.
Ik heb nogal eens meningsverschillen met zoon nr. 1. Zo vind ik het zeer verstandig dat de leeftijdsgrens der alcoholnuttiging is verhoogd en wat mij betreft kunnen er nog wel een paar jaartjes bij. Zoon nr. 1 denkt daar helaas anders over. Onze zo goed als 17-jarige colakoning krijgt tot zijn grote verdriet geen biertje geserveerd in de kroeg. Nu lossen hij en z’n mede gedwongen geheelonthouders dit op door thuis ‘in te drinken’. Een oudere broer of zus wordt dan op pad gestuurd om een fles tequila of erger aan te schaffen. Enkele momenten later kunnen de kereltjes flink beneveld het café in. Inderdaad: de wereld op z’n kop. Niet verwonderlijk dus dat ik hem deze praktijken ontraad. Toen ik hem gisterenmorgen vertelde dat hij gewoon wat discipline moet opbrengen tot hij oud genoeg is en dat een feestje met Radler ook gezellig is, keek mevrouw Vluggen me met een opgetrokken linker wenkbrauw aan. Of ik zelf ook niet eens het goede voorbeeld kon geven. Stoppeltje mompelde instemmend.
Nu werd het gisteren nogal gezellig, want de amusetour deed onze prachtige stad aan. Met deze tour ga je van restaurant tot restaurant en krijgt overal een kleine proeve van den koks bekwaamheid en een mooie bel wijn erbij. Met goed gezelschap liep ik de, rond de tien deelnemende zaken af en de wijn was uitstekend. Het moet bij het vierde restaurant zijn geweest toen mijn goede gezelschap opmerkte dat alleen maar wijn slurpen wel wat ging vervelen. Of we niet ook een biertje erbij konden nuttigen, lekker in het zonnetje. Het leek toen nog een uitstekend idee. Toen we de laatste zaak uitwaggelden besloten we dat het nog niet voorbij hoorde te zijn. En aangezien de amuses eigenlijk weinig vullend waren, achtten we het verstandig om de tour eens goed af te ronden bij de shoarmaspecialist. Zingend gingen we later terug naar moeder de vrouw.
Na een nachtje op de logeerkamer zat ik dus vanmorgen aan de tafel mijn rennie-ontbijt met paracetamol weg te werken toen zoon nr. 1 binnen slofte. Hij keek me hoofdschuddend in m’n bloeddoorlopen ogen en bitste: ‘lekker voorbeeld weer pa’. Als ik had gewild, dan had ik hem natuurlijk met een welgemikt boertje in de Ziektewet doen kunnen belanden, maar eigenlijk had ie wel gelijk. Ik heb daarom besloten vanaf nu ècht een goed voorbeeld te zijn. Nou ja, behalve als Ajax (met assistent-trainer Bergkamp!) kampioen is geworden natuurlijk.