Het gaat al een tijdje niet zo goed met de sector Metaal en Techniek. Er is door de branche vastgesteld dat er over enkele jaren meer dan 150.000 vacatures in de techniek moeilijk te vervullen zullen zijn. De branche wil zelfs werknemers gratis opleiden. Dat is mooi, maar niet voldoende. Asscher heeft dat begrepen.
In een vorige En-kwestie heb ik wat kritiek geuit op minister Asscher. Nu ik weet wat er kan gebeuren als je iets onaardigs over een gezagdrager hebt geschreven, wil ik graag mijn kritiek intrekken en Asscher een groot compliment maken. Hij lost namelijk met één schaakzet twee grote problemen op. Enkel door het aanpassen van het minimumjeugdloon ziet mijn toekomst en die van de sector metaal en techniek er weer zonnig en zorgeloos uit.
Er wonen in huize Vluggen twee enorme geldwolven. Een derde zit nog in de welp-fase, maar wordt waarschijnlijk de grootste van allemaal. Dankzij de meesterzet van Asscher wordt maximaal gebruik gemaakt van deze (vanzelfsprekend niet genetisch overgedragen) hebberigheid.
Zoon nr. één wil altijd meer. Dat geldt vooral voor eten, maar ook op financieel gebied is het een uitgekookte veelvraat. Honger en geldhonger zeg maar. Het manneke wil bijvoorbeeld geen kleedgeld ontvangen. Hij weet namelijk dat, als hij samen met zijn moeder naar The Sting gaat, er veel meer aan textiel voor hem uitgegeven gaat worden dan hij ooit aan kleedgeld ontvangen zou hebben. Uit geldbehoefte werkt hij sinds enkele maanden als algemeen medewerker in een supermarkt. De inzet en punctualiteit die hij betracht bij het vullen van een schap pindakaas staat in geen enkele verhouding tot het alleruiterste minimum aan energie dat hij in school- en huiswerk investeert. Het liefst gaat hij op zondag aan de slag want dan wordt er extra betaald. Van z’n eerste salaris heeft hij een portemonnee gekocht. Kan ie lekker op z’n geld zitten. Poenpuber.
Dan hebben we onze duitenminnende dochter. Ook zij is een carrière gestart in het supermarktwezen. Net als bij haar broer zijn er opmerkelijke verschillen waar te nemen in de prestaties op werkgebied en die in het klaslokaal. Zo heb ik in al de schoolrapporten die onze zesjeskoningin vanaf groep drie mee naar huis heeft gebracht, nooit een goede letter of cijfer voor rekenen en wiskunde kunnen vinden. Inmiddels kan zij echter binnen twee seconden berekenen hoeveel minuten zij moet werken om een, wat mij betreft veel te minuscuul, truitje aan te schaffen als er 30 procent korting is naast de actie 2 plus 1 gratis in de op = opruiming.
Als laatste zoon nummer twee, door ons ook wel liefkozend Zoon Zakgeld genoemd. Het favoriete onderwerp van hem is de periodieke en wat hem betreft te weinig voorkomende verhoging van het zakgeldtarief. Het geld krijgt hij zomaar, hij hoeft er niets voor te doen. Toch meent hij dat niemand anders dan hemzelf de vruchten van zijn spaarvlijt mag plukken. Mevrouw Vluggen en ik kunnen dan ook fluiten naar een aardig presentje op onze verjaar- vader- of moederdag. Een tekening, dat is het. Snel afgeraffeld en vooral gratis. Ik ben bang dat hij, als ik negentig word en hij derhalve tegen de zestig jaar loopt, nog met een tekening aan komt zetten. De knieperd.
Nu Asscher het minimumjeugdloon verhoogt en het volwassentarief vervroegt, is de hebberigheid van ons kroost omgeslagen in een gigantisch voordeel. Ik weet namelijk zeker dat zij, zodra de middelbare school is afgerond, vallen voor de aantrekkingskracht van het grote geld in plaats van een studie. Voor ons een zege gezien de afschaffing van alle overheidssubsidies op studerende kinderen. We hebben inmiddels wel een studiepotje aangelegd, maar het saldo ervan is verre van toereikend voor het geval alle schatjes gaan studeren. Nu ons inhalige kroost zal besluiten om zonder studie aan het werk te gaan is het tekort omgeslagen in een overschot. ‘Maar waar komen ze zonder goede opleiding aan de bak?’, zult u zich afvragen. Welnu, in de sector metaal en techniek, want daar wordt je gratis opgeleid. Briljant. Ik ga Asscher een bos bloemen sturen. Dat kunnen we nu wel betalen vanuit het studiepotje voor de kinderen.
Ach nee, ik laat zoon nr. twee wel een tekening voor hem maken.