Er is nogal wat ophef over een zo goed als briljant plan van de Italiaanse overheid. Zij heeft een wetsvoorstel ingediend en als dit wordt aangenomen dan hebben menstruerende Italiaanse werkneemsters iedere maand recht op drie dagen betaald verlof. In Azië zijn al langer gelijksoortige regelingen van kracht, dus we zouden kunnen checken of zo'n regeling een beetje werkt. Welnu, in de lijst van landen met het hoogste bruto binnenlands product per hoofd van de bevolking kom je de Aziatische landen niet tegen. Alleen Hongkong en Singapore zijn de vreemde pekingeenden in de economische bijt. Toch ben ik overtuigd van de heilzame werking van een menstruatieregelingtje. Ik moest daar vanmorgen aan denken toen ik door mevrouw Vluggen het bed werd uit geschreeuwd.

Er is nogal wat ophef over een zo goed als briljant plan van de Italiaanse overheid. Zij heeft een wetsvoorstel ingediend en als dit wordt aangenomen dan hebben menstruerende Italiaanse werkneemsters iedere maand recht op drie dagen betaald verlof. In Azië zijn al langer gelijksoortige regelingen van kracht, dus we zouden kunnen checken of zo'n regeling een beetje werkt. Welnu, in de lijst van landen met het hoogste bruto binnenlands product per hoofd van de bevolking kom je de Aziatische landen niet tegen. Alleen Hongkong en Singapore zijn de vreemde pekingeenden in de economische bijt. Toch ben ik overtuigd van de heilzame werking van een menstruatieregelingtje. Ik moest daar vanmorgen aan denken toen ik door mevrouw Vluggen het bed werd uit geschreeuwd.

Al snel na een huwelijksvoltrekking beseffen de meeste mannen dat ongesteldheid een merkwaardig fenomeen is. We begrijpen het eenvoudigweg niet, aangezien de meeste mannen een aantal kenmerken hebben die zich slecht verhouden tot de plotselinge persoonlijkheidsverwisseling van hun betere helft. Wij mannen zijn ten eerste so wie so slecht in het omgaan met plotselinge veranderingen. Daarnaast zijn we belabberd in het herkennen van non-verbale signalen, we zijn grenzeloos overtuigd van ons eigen gelijk, we kunnen slecht omgaan met spanning en hebben behoefte aan structuur en routine. Niet verwonderlijk dus dat de hele ongesteldheidsbeleving door de meeste onder ons als uitermate stressvol wordt ervaren. De tijd dat we konden roepen: ‘je bent zeker ongesteld hè’, om vervolgens juichend huis en haard te verlaten om te gaan dobbelen in het café ligt al enkele eeuwen achter ons. De hele rit moeten we geduldig, schuldbewust en meelevend uitzitten.

Nu is het bij menig brave borst niet alleen bij trouwen gebleven. De huwelijkse plicht heeft er voor gezorgd dat de gemiddelde man zijn minimale steentje heeft bijgedragen aan het ontstaan van 1,8 kind. Nu zult u zeggen: dat is toch prachtig! Zwangerschap en bevalling hebben immers een desastreus effect op de menstruatie. Dat is volledig juist, maar bij de geboorte van 1,8 kind zijn in 48% van de gevallen de muisjes op de beschuitjes roze van kleur. Wat de kersverse vader dan nog niet beseft, is dat zijn leven na een jaartje of 12 dubbel zo moeilijk gaat worden. Zo ook in huize Vluggen, waar mijn twee vrouwelijke medebewoonsters gelukkig wel hun biologische klok redelijk gelijk hebben gezet. Het leed is voor mij weliswaar dubbel, maar dus niet dubbellang.

Vanmorgen bestond dit leed uit een ruw ontwaken. Mevrouw Vluggen had boos gedroomd dat ik haar finaal had genegeerd op één of ander stom feest. Of ik dus maar even rap wilde uitleggen hoe ik dat in m’n arrogante hoofd had gehaald. Dankzij enkele eerdere ervaringen spoedde ik mij haastig richting keuken teneinde een kopje koffie voor mijn dominante duifje te gaan zetten. Helaas stond daar dochterlief al, venijnig op het koffieapparaat beukend, terwijl ze haar nieuwsgierige broertje de kamer uit schold. Natuurlijk had zij waarschijnlijk op een verkeerde knop gedrukt, waarop het apparaat volkomen terecht verder alle medewerking weigerde. Zonder eerst even na te denken heb ik die woorden helaas hardop uitgesproken. De verschrikkelijke toorn van ons menstruatiemeisje werd van het koffieapparaat (nota bene van Italiaanse makelij) afgewend en vond eenvoudig zijn weg richting de oren van ondergetekende.

Nog een dag of drie dan zal het leven hier wel weer enigszins genormaliseerd zijn. Vluchten richting kantoor is intussen het devies. Helaas heeft mijn werkgever, verder een bijzonder aardige kerel overigens, een grote voorkeur voor werkneemsters, dus ook daar is het maar weer afwachten hoe de vlag erbij hangt.

Terug naar het Italiaanse verlof. Het verlof van drie dagen is er op gericht om de vermeende periode van arbeidsongeschiktheid beter door te komen. Bij arbeidsongeschiktheid moet er sprake zijn van beperking van de belastbaarheid, zo weten wij hier bij Enkwest. Waaruit bestaan die beperkingen dan? Welnu, de grootste beperking bij menstruatie, zo weet iedere objectieve toeschouwer, is het vertonen van onaangepast gedrag. Dat moet natuurlijk niet beloond worden met vakantieverlof. Daarentegen moeten de slachtoffers van dit onaangepaste gedrag wel beschermd worden tegen deze vorm van psychosociale arbeidsbelasting. Daarom het verzoek aan een volgend kabinet om een wetsvoorstel naar Italiaans voorbeeld voor te bereiden. Slechts één kleine wijziging volstaat: de begunstigde van het verlof moet natuurlijk de partner (m/v) van de ongestelde werkneemster zijn!