Het UWV en de gemeentes voeren samen de Banenafspraak uit. Waar het de opname in het doelgroepregister betreft, zat tot nu toe het UWV aan het stuur. UWV beoordeelt of iemand een lagere loonwaarde dan het minimumloon heeft en vult bij een positieve beoordeling het register aan. De gemeentes hebben nu echter bedongen dat zij een beetje buiten het UWV aan mogen rommelen met het doelgroepregister. UWV deed het zeker niet snel genoeg. Of de gemeentes denken dat ze het zelf beter kunnen. Het lijken wel vrouwen. Explicieter; het lijken wel bijrijdsters.

Mannen en vrouwen kunnen samen hele leuke dingen doen, maar autorijden valt daar geenszins onder. Helaas is het af en toe nodig om gezamenlijk in de automobiel plaats te nemen, als er samen hele leuke dingen gedaan moeten worden die elders plaatsvinden. Het grootste probleem bij autorijden is dat de man van zijn vrouw achter het stuur moet kruipen. Mannen vinden dat de helft van de tijd overigens prima; dat is de heenweg. Er is echter niets vervelender dan naar een verjaardag te moeten, net voordat je een slok kan nemen van een perfect getapt pilske te horen krijgen dat jij de bob bent, vervolgens drie uur lang cola weg moeten boeren en weer je plaats achter het stuur in te nemen. Naast je volstrekt broodnuchtere vrouw, die een avondje groene thee erop heeft zitten.

Enigszins opgelucht dat je de gezelligheid hebt overleeft en naar je goed gevulde koelkast terug mag keren neem je weer plaats achter het stuur. En dan begint het.

Uit het niets zegt mijn gade ineens: ‘Fietser!’. ‘Wat zeg je lieverd?’ vraag ik enigszins vermoeid, waarna mijn schat uitlegt dat er een fietser aankomt die ik, zonder haar adequate verbale ingrijpen, op zeker onder de ruitenwissers had gehad. Vervolgens mag ik in willekeurige volgorde vernemen dat ik te snel rijd, dat het groen is dan wel oranje, dat ik te dicht langs een vangrail rijd, te veel bumperkleef, te dicht langs een vrachtwagen inhaal en dat tot overmaat van ramp een eventuele boete voor eigen rekening is. Als afwisseling krijgen sommige mannen ook nog commentaar op de gekozen route, gezien de topografische belangstelling van mevrouw Vluggen blijf ik daar gelukkig van verschoond. Als ik eenmaal thuisgekomen de auto vloeiend inparkeer, houdt mevrouw Vluggen met een van angst vertrokken gezicht het dashboard vast alsof ik ieder moment een ravijn in kan sturen. Ze slaakt een zucht van verlichting als ik de sleutel uit het contactslot trek.

Nu moet u weten dat die enkele keer dat mevrouw Vluggen achter het stuur kruipt het een grote zen-beleving is in de auto, vooral op de terugweg. Het enige dat zij van deze gelukkige bijrijder hoort zijn tevreden snurkgeluidjes. Enfin. UWV en gemeentes moeten maar lekker aanrommelen met elkaar, maar aan het bestaan van de vrouwelijke meerijder mag wat mij betreft wel een einde komen. Het is gewoon geen goede rolverdeling. Neerlandici weten dat al langer. Het is niet voor niks dat de spellingcontrole ‘bijrijder’ een uitstekend woord vindt en tegelijkertijd het woord ‘bijrijdster’ niet als normaal herkent.