Herfst is fantastisch. Nooit is de natuur mooier. Alleen wel jammer dat al die prachtige bomen zo snel afscheid nemen van al hun vrolijk gekleurde blaadjes. Eenmaal op de grond aanbeland zijn die blaadjes een stuk minder plezierig. Dat vindt mevrouw Vluggen ook, dus mocht er het halve weekend geharkt en geveegd worden. Het gevolg is dat ik amper kan werken van alle spierpijn. Al die werkgeversorganisaties zijn druk met repareren van WW en WGA, maar ik zie toch meer in een andere vorm van employee benefits. Doe mij maar een veeghulp in de herfst. Gewoon als extra dienstverlening op een verzuimpolis, desnoods op de WIA-aanvullingsverzekering, prima. Benefits voor employees zijn normaliter hartstikke leuk. Zaterdagavond werd ik helaas geconfronteerd met minder leuke benefits. Dochterlief had namelijk een dramatische aankondiging.

Natuurlijk wist ik dat het moment zou komen, maar toch heeft de ramspoed zich sneller aangediend dan verwacht. Het is eigenlijk wel normaal om op haar leeftijd met vriendjes te beginnen, maar wat mij betreft had ze nog wel even mogen wachten. Tot haar pensioenleeftijd.

Hoe dan ook; tijdens het eten deelde de dondersteen ons mede dat we aankomende donderdag niet op haar hoeven te rekenen met eten. Ze gaat namelijk uit eten. Met een vriend. Inderdaad; geen vriendin, maar een vriend. Wat waarschijnlijk het meest opvallend is, is dat het om een vriend gaat. Niet háár vriend, maar ‘een’ vriend. Natuurlijk wilden we als geïnteresseerde ouders met een gezonde dosis beschermingsdrang graag meer weten over ‘een vriend’. Onze parel besloot echter dat ze voldoende met ons had gedeeld. Of we wilden ophouden met moeilijk doen, want alleen even uit eten gaan met ‘een vriend’ is de normaalste zaak van de wereld. Net toen ik dacht: ‘nou ja, misschien heeft ze wel een punt’, besloot zoon nr. 1 zich met het gesprek te gaan bemoeien.

‘Gewoon vrienden zijn jullie?’, mompelde ons thuiswonende studentje, ‘friends with benefits zeker...’. Ik had op dat moment nog geen idee wat hij zojuist had gezegd, maar voor zijn zusje was dankzij deze enkele woorden, overigens meer dan hij normaliter in een week produceert, de maaltijd voorbij. Met de ouderwets vertrouwd aandoende geluiden van stampvoeten en slaande deuren verdween ze van het toneel. Toen zoon nr. 1 ons verklaarde wat het ‘friends with benefits’-verhaal exact inhield, werd ook ik nijdig. Op ‘een vriend’ wel te verstaan. Niks geen romantisch diner bij kaarslicht. Een beetje vrijblijvend aanklooien met de prachtigste dochter van de wereld en dan alleen als het hem uitkomt, wat denkt dat jong wel niet?

Ik eis een serieuze verstandige jongeman die mij toestemming komt vragen om een vorkje te prikken met m’n dochter. Hij vertelt daar dan gelijk bij hoe hij denkt haar de rest van haar leven te gaan onderhouden. Gewoon de normale dingen, maar niets van dat alles. Ik zit met een malloot opgescheept, die denkt dat mijn dochter een soort van employee benefit is. Beschikbaar gesteld door de firma Vluggen. Nu ik er zo over denk; als hij zo graag gebruik wenst te maken van onze employee benefits, dan mag hij er eerst voor werken. Ik zal mijn lieve kleine arbeidsvoorwaarde even vragen of ze ‘een vriend’ voor het etentje eerst even hier laat komen. Kan hij een uurtje of twee blaadjes vegen.