Eind vorig jaar berichtten we over de uitspraak van de Hoge raad inzake arbeidskorting die wordt toegepast op via de werkgever uitbetaalde WGA-uitkeringen. Als een werkgever de WGA-uitkering samen met het reguliere loon uitbetaald, dan mag hij voor het geheel aan inkomen de loonheffingen voor loon uit tegenwoordige arbeid gebruiken. Dit betekent een fiscaal voordeel voor de WIA-gerechtigde werknemer van gemiddeld meer dan 3.000 euro netto. Werknemers die hun WIA-uitkering rechtstreeks van UWV ontvangen hebben dit financiële voordeel niet.  Ofwel; ongelijke behandeling van gelijke gevallen en daarmee in strijd met het discriminatieverbod, aldus de Hoge Raad.

Gelijke behandeling zou op verschillende manieren kunnen worden bereikt. De Hoge Raad is van oordeel dat het maken van een keuze tussen die mogelijkheden de rechtsvormende taak van de rechter te buiten gaat en dat de wetgever aan zet is. Die neemt nu vanuit financieel oogpunt de enige mogelijke oplossing.

In een brief aan de Tweede Kamer laten minister Van Hijum (SZ&W) en staatssecretaris Van Oostenbruggen (Financiën) weten dat het over en uit is met de arbeidskorting voor WIA-uitkeringen. Een andere oplossing was geweest om arbeidskorting toe te kennen aan iedere werknemer met een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering. Volgens het ministerie van Financiën gaat dit een jaarlijkse kostenpost van rond de 300 miljoen euro betekenen en bovendien een oneigenlijk gebruik van arbeidskorting. We weten niet welk van de argumenten het zwaarst heeft gewogen, maar deze oplossing wordt het dus niet. De pijn wordt neergelegd bij de WIA-ontvangers die momenteel recht hebben op arbeidskorting. Deze korting kan niet over een wat langere periode worden afgebouwd, omdat de discriminatie dan langer in stand blijft en omdat de uitvoering het eigenlijk niet aankan. Er is daarom gekozen om de arbeidskorting per 2027 niet meer toe te kennen. Twee jaar dus om voor te bereiden op het lagere inkomen.

Staatssecretaris Van Oostenbruggen laat daarnaast weten om de arbeidskorting fundamenteel aan te pakken. De arbeidskorting is in de afgelopen jaren fors gestegen en meer een manier geworden om inkomensplaatjes te beïnvloeden dan om arbeidsparticipatie te stimuleren.