Terug naar overzicht
16 april 2012

Polak zit op de centen: Communicatie (april 2012)

 

Inschrijven voor onze gratis Digi-kwest nieuwsbrief.

Eens in de maand neemt onze casemanager Anne Polak ons mee in de wereld van re-integratie. Centraal staat daarbij onze vraag welke financiële besparing ze heeft kunnen realiseren voor de werkgever.

Goedemorgen Anne! We zijn benieuwd of je nog ingewikkelde re-integratietrajecten hebt losgetrokken sinds ons vorige gesprek.

Ja, maar daar wil ik het niet over hebben want er is een zeer eenvoudig opgelost traject wat de aandacht verdient.

Een eenvoudig traject wat toch belangrijk genoeg is voor deze rubriek. Je hebt onze aandacht.

Goed zo. Normaal gesproken komen lastige en langdurige dossiers op mijn bureau, waarbij werkgever, werknemer, UWV verzekeraars etc. allemaal een bepaalde rol spelen. Ik werd laatst verrast door een re-integratie die volledig spaak liep, maar waar naar enig onderzoek geen grote problemen te vinden waren.
Het gaat om een grote werkgever die ict-personeel opleidt en vervolgens detacheert. Een jaar of drie geleden is daar een werknemer in dienst gekomen die zeer specialistische kennis bezit over een bepaald computer of softwarebesturingsprogramma. De details daarover heb ik niet helemaal scherp op het netvlies maar dat vergeven jullie me vast.

Inderdaad.

Deze werknemer is zo’n anderhalf jaar geleden uitgevallen met ernstige psychische beperkingen. Zijn concentratie was te beperkt en daarnaast was het voor hem gewoonweg onmogelijk om nog naar de werkvloer te komen. Zoeken naar ander passend werk was dus moeilijk en werd op een gegeven moment zelfs volledig gestaakt. Communicatie tussen werkgever en werknemer verwaterde en verdween op een gegeven moment volledig. De werkgever heeft toen min of meer zijn verlies genomen en gezegd: oké die 104 weken loondoorbetaling zijn voor mijn rekening en dan is het verhaal klaar. Voor de werkgever een aanzienlijke strop aangezien deze werknemer fors meer loon ontvangt dan het maximale sociaal verzekeringsloon. De bedrijfsarts kreeg via de werkgever ook te horen dat re-integratie verder onmogelijk was met deze werknemer.

Lekker zo’n werknemer…

Nou zo bevooroordeeld ben ik dan gelukkig niet. In een gesprek met de werknemer kwam naar voren dat deze niets liever wilde dan aan de slag gaan en graag bij zijn eigen werkgever. In het begin van het re-integratietraject was dat natuurlijk lastig, maar al snel wilde hij weer graag met zijn besturingsprogramma aan het werk. De moeilijkheid was echter dat naar de werkvloer gaan voor hem enorme problemen met zich meebracht. De werknemer had daar een oplossing voor, want volgens hem was het relatief simpel om het besturingsprogramma waar hij mee werkte zo aan te passen dat er vanuit huis mee te werken viel.

Maar waarom is dat dan niet gewoon geregeld?

Communicatie, of eigenlijk een gebrek daaraan. De werkgever had op het moment dat de werknemer die oplossing bedacht de handdoek al lang in de ring geworpen. Zijn mening was stellig dat de werknemer toch niet wilde meewerken. De bedrijfsarts heeft veelvuldig contact met de werkgever gehad en zat op hetzelfde spoor. Het gevolg was dat de werknemer bij de bedrijfsarts te horen kreeg dat er geen re-integratiemogelijkheden waren en verdere initiatieven naliet.
Het geluk voor alle partijen was de inmenging van de verzekeringsadviseur van de werkgever. Deze heeft de werkgever uitgelegd dat hij na de 104 weken loondoorbetaling nog helemaal niet van de werknemer ‘af was’. Toen de werkgever het verhaal over de WIA en WGA gedifferentieerde premie hoorde heeft hij de verzekeringsadviseur gevraagd om een oplossing.

En dat was jij!

Nou ja, nadat ik het dossier doorgenomen had, heb ik gewoon werkgever en werknemer met elkaar aan tafel gezet. ‘Praat met elkaar, los het op als jullie dat beiden willen’. Of het volledig gaat werken valt nog niet te voorspellen, maar ik heb goede hoop. En voordat jullie erover beginnen, een complete besparing kan ik dus nog niet geven. Dat er een korte periode loondoorbetaling bij ziekte bespaard gaat worden en een poortwachtersanctie voorkomen wordt lijkt me wel duidelijk.

Prima, we hameren een keer niet op de centen maar op het nut van in gesprek blijven met elkaar. Dank voor de les Anne!