Sommige mensen zien meer dan andere mensen. Neem Johan Cruijff die alles al doorhad voor menigeen het überhaupt zag, of dichter bij huis; minister Koolmees die de koopkracht met procentpunten meer ziet stijgen dan om het even welke hardwerkende Nederlander. Zoals u ziet, twee heren. Dames zijn veel minder vaak ziener, daarom zijn ze in Den Haag ook vaker staatssecretaris dan minister. Voormalig staatsecretaris mevrouw Klijnsma zag wel wat in loonkostensubsidie. Haar opvolgster Staatssecretaris mevrouw Van Ark ziet dat anders en ziet het zitten in loondispensatie. Tegenovergestelde vergezichten. Dat is geen visie, maar geen gezicht. Toch zien vrouwen soms meer dan mannen. Ik moest daar zaterdag aan denken toen het er naar uitzag dat een gezellig weekend verder wel uit beeld was.
In de top van bedrijven en ministeries ziet de mannelijke werknemer een heleboel. Helaas vertroebelt de scherpe blik zodra hij thuis komt. Thuis is er net als op het werk voldoende te doen. Onder de noemer ‘huishouden’ bestaan er tal van klussen die de aandacht van de bewoners vragen. Zodra er sprake is van gezinsvorming, is het zonder uitzondering moeder overste die in het huishouden de lakens uitdeelt. Wij mannen vinden dat overigens uitstekend en voldoen, meestal zonder gemopper en onder het slaken van slechts een enkel zuchtje, onmiddellijk aan een hulpvraag van onze medehuishoudster. Na enkele jaren van huwlijkse voorspoed blijkt ons voorbeeldige gedrag echter niet meer te volstaan. We moeten dan ineens dingen gaan zien. Zelfstandig.
Ik geef u een voorbeeld. Opruimen. Zo lang een man een soort corridor heeft op de vloer waardoor hij van het ene vertrek naar het andere kan schuifelen, is het huis netjes genoeg. Pas na enkele malen struikelen wordt gezien dat het tijd is om op te ruimen. Die tijd breekt helaas nooit aan omdat de gemiddelde vrouw al maanden eerder vindt dat het kennelijk een troepje is, ongevraagd mededeelt dat ze ook overal alleen voor staat en alles zelf moet doen et cetera et cetera. Ander voorbeeld: ramen. Ramen zijn hartstikke handig en gaan zelden stuk. Geen actie verder vereist derhalve. Dat is helaas buiten de vrouw gerekend. Ramen vertonen namelijk af en toe een geinig waasje of een vogelpoepje. De man kijkt dan door het raam naar buiten en stelt hooguit vast dat het uizicht wat anders is dan normaal. Punt. Waar vroeger de vrouw haar mindere helft in een dergelijk geval sommeerde met spons, zeem en lapper aan de slag te gaan, moet de man nu zelf constateren dat het tijd is om de ramen te zemen en tot actie over gaan.
Goed. Terug naar zaterdag. De weekendboodschapjes had ik zojuist gedaan, dus er was niets wat nog tussen een relaxte dag en mij instond. Tussen mij en de koelkast in stond echter mevrouw Vluggen die vroeg of ik niks zag. Nu zag ik een hele hoop, maar afgaande op alle alarmbellen die in mijn lijf afgingen hield ik wijselijk mijn mond.
Is het niet doorhebben dat er iets schoongemaakt of opgeruimd moet worden erg, het niet doorhebben als er schoongemaakt of opgeruimd ís, betreft een doodzonde voor de doorsnee echtgenote. Haastig keek ik om me heen om te ontdekken wat mijn duifje had schoongemaakt of opgeruimd zodat ik uitvoerig met de verlangde complimenten kon strooien. ‘Wat zien de ramen er prachtig schoon uit!’, riep ik enthousiast. Ik had helaas verkeerd gegokt.