Dat de WGA instroom toeneemt c.q. tegenvalt is te merken aan de wijzigingen die inkomensverzekeraars doorvoeren bij hun WGA eigen risicodragersverzekeringen. Net als ten tijde van de privatisering van de Ziektewet is er bij aanvang van het WGA eigenrisicodragen in 2005/2006 schijnbaar sprake geweest van enerzijds onvoldoende zicht op het risico en anderzijds inkoop. Het gevolg is dat premies en premievaste periodes inmiddels op het resultaat drukken en worden aangepakt. Beter is het om het ‘probleem’ van de andere kant te benaderen: re-integratie bevorderen. Ook op dat punt zien we bewegingen bij de inkomensverzekeraars. Zo heeft onlangs De Goudse haar voorwaarden aangescherpt. De verplichtingen rond re-integratie worden fors uitgebreid en dat roept bij het intermediair reacties op. Maar zijn die wijzigingen in de voorwaarden onterecht? Als we de nieuwe verplichtingen doornemen dan zijn het toch vooral de acties uit Wet verbetering poortwachter en de wettelijke WIA verplichtingen die worden verlangd. De inspanningen die polisvoorwaardelijk van de werknemer worden gevraagd lijken misschien vreemd omdat de werknemer geen verzekeringnemer is, maar ook die zijn op de WIA bepalingen geënt. Het is daarnaast in het belang van alle partijen, werkgever, werknemer en verzekeraar, dat waar mogelijk re-integratie wordt bevorderd. Het eigen risicodragerschap is niet alleen een andere wijze van financieren, maar houdt ook een andere, meer betrokken benadering van de re-integratie in. Dat een werkgever dat niet alleen kan is duidelijk en daarom zou het logisch zijn als niet alleen de verplichtingen bij re-integratie uitvoeriger in de voorwaarden worden beschreven, maar ook de ondersteuning die de verzekeraar daarbij gaat bieden. De Goudse geeft als argument voor haar gewijzigde voorwaarden dat zij dankzij die wijzigingen beter in staat is de juiste dienstverlening te bieden. Het begin van een cultuuromslag?